Rob de Nijs
Highland Park
De zondag lacht, het park is weer groen
En ik die wacht misplaatst, wat moet ik doen
Te midden van minnaars trap ik op een bloem
Ik moet zijn in Highland Park

Dan komt mijn zoon en mijn wereld keert weer
Zijn moeder stopt, draait om en kijk niet meer
Ik open mijn armen en kniel voor hem neer
Ik voel de pijn in Highland Park

Maar iets van mij gaat waar zij gaat
In wanhoop, in haat, oh het is nog steeds daar
Dat wat ooit in liefde ontstaat
Blijft altijd waar in al mijn emoties
Diep en chaotisch
Zijn wij terug bij elkaar

De zondag lacht, en vliegt door de tijd
Straks komt zijn moeder en dan ben ik hem weer kwijt
Dus voer ik de eendjes met woede en spijt
Mijn hart breekt in Highland Park

Ik kijk haar na als ze met hem verdwijnt
Het gras zo vlak, hun pad zo recht omlijnd
En al wat ik voel wordt weer machteloos klein
Elke week in Highland Park
Maar iets van mij gaat waar zij gaat
In wanhoop, in haat, oh het is nog steeds daar
Dat wat ooit in liefde ontstaat
Blijft altijd waar in al mijn emoties
Diep en chaotisch
Zijn wij terug bij elkaar

Maar iets van mij gaat waar zij gaat
In wanhoop, in haat, oh het is nog steeds daar
Dat wat ooit in liefde ontstaat
Blijft altijd waar in al mijn emoties
Diep en chaotisch
Zijn wij terug bij elkaar