Sofðu unga ástin mín
Úti regnið grætur
Mamma geymir gullin þín
Gamla leggi og völuskrín
Við skulum ekki vaka um dimmar nætur

Það er margt sem myrkrið veit
Minn er hugur þungur
Oft ég svarta sandinn leit
Svíða grænan engireit
Í jöklinum hljóða dauðadjúpar sprungur

Sofðu lengi, sofðu rótt
Seint mun best að vakna
Mæðan kenna mun þér fljótt
Meðan hallar degi skjótt
Að mennirnir elska, missa, gráta og sakna