Duygusal klişelerinde boğ beni
Beni bir uçağa bindir ve kuzey buzlu denizine çarp
Artık iradem yok duymaya, yapmaya, varolmaya
Beni küreksiz, köhne bir tekneye koy
ve dalgaların beni parçalamasına, mahvetmesine, batırmasına izin ver

Aralıkta beni arka sokağa çırılçıplak bırak
Yaralanmak için düzenli bir şekilde kavga arıyorum
Öldürülmek, parçalanmak, yok edilmek için düzenli bir şekilde kışkırtıyorum
Hiçbir şey olmuyor, hiçbir yere varmıyorum, hepsi gitti
Haha, her şey boktan ve sen bunun çok normal olduğunu sanıyorsun

Bir zamanlar olduğum varlık gitti
Tüm anılarımı yaktım, küllerine sifonu çektim
Oh üzgünüm, şimdi de duygusal mı göründüm?
Senin beyin ölümü gerçekleşmiş fikrin açıkça hiçbir şey ifade etmiyor

Bu durumda normal bulunacak hiçbir şey yok
Ben paranoyak, dengesiz ve acınası bir insanım
Diğer yandan sen de bir o kadar acınasısın
Ama lütfen, beni unut, ben tarih oldum