[Intro]
Yaw
Αξιοπρέπεια
Ah, ah

[Verse 1]
«Τι κάνεις, μάγκα;», «την παλεύω», το μότο των ημερών
Παίρνω ρίσκα να γλυτώνω απ' τη σφαγή των αμνών
Κάνω ανήσυχο ύπνο, ζω στην αγέλη των τρελών
TV και Social Media τα μοντέρνα υπνοστεντόν
Για 500 τον μήνα συνάλλαγμα 30 αργύρια
Φλερτάρουν την ψυχή σου λυσσασμένα μεγαθήρια
Ελεύθερα γυρνάνε ενώ κλέβουν εκατομμύρια
Και 'μας για κάτι ψίχουλα τραβάν στα δικαστήρια
Στη ζούγκλα, λένε, ο μεγάλος τρώει τον μικρό
Μα αν οι μικροί γίνουν πολλοί, θα τον πατήσουν στον λαιμό
Μιζέρια δεν είναι που ζούμε μέσα στη φτώχεια
Που μοστράρεις τ' ακριβά ρούχα και τα ακριβά ρολόγια;
Τα φράγκα πέφτουν σαν αστέρια πριν κάνεις ευχή
Έρχονται σαν χελώνες και φεύγουνε σαν λαγοί
Κι εσύ ψάχνεις αλλαγή κάπου στην πολιτική
Γάμησέ το, άλλαξε εσύ, η λύση είναι κοινωνική
Εμείς δε ζούμε σκυφτοί, ούτε γονατιστοί
Είμαστε γερακίνας γιοί, θα φύγουμε όρθιοι απ' τη γη
Λένε βρίζουμε πολύ και μας χρεώνουν θυμωμένους
Μ' ακούτε, παλιομπάσταρδοι; Φοβού τους τρελαμένους!
Έχω μέτωπο καθαρό στη γύρα κι αυτό μου φτάνει
Μ' αγαπάνε τα τσακάλια και με βρίζουν οι ρουφιάνοι
Κι αν κοζάρεις και γελάς που ιδρώνουμε για τ' απαραίτητα
Τράβα και γαμήσου, εμείς ζούμε με αξιοπρέπεια
[Chorus]
Ζούμε μ' αξιοπρέπεια
Παλεύουμε μ' αξιοπρέπεια

[Chorus]
Ζούμε μ' αξιοπρέπεια
Παλεύουμε μ' αξιοπρέπεια

[Verse 2]
«Τι κάνεις, μάγκα;», «Έχω νεύρα μαζεμένα καιρό»
Κι όταν ξεσπάσουνε, να ξες, δε θα μας βγει σε καλό
Έχω μιά μούρλια στο κεφαλι, έναν κακό εγωισμό
Που όσο κάτω τον πατάω, τόσο με θέλει νεκρό
Είμαι στη γύρα καιρό, σκάβω να βρω για ευρώ
Γιατί έχω τρύπες να μπαλώνω κάθε μήνα, γαμώ
Μ' ένα μαχαίρι στον λαιμό κι έναν κόμπο στο στομάχι
Θα τα βάλω όλα μπουρλότο και πίσω θ' αφήσω στάχτη
Σιχάθηκα τη μιζέρια, την πικρή φυλακή
Να φοβάσαι την οργή όσων κάνουν υπομονή
Οι ανασφάλειες φωνάζουν, μα η πίστη είναι σιωπηλή
Στη μέση κάγκελα. Σε ποια μεριά του κελιού είσαι εσύ;
Αδερφέ, όλο δουλεύω κι είμαι πάλι στενά
Αδερφέ, δεν την παλεύω, με γυρνάνε τα μυαλά
Κουράγιο, αδερφέ μου, και δύναμη, τι θες να κάνουμε;
Δε θα μας τρελάνουν οι μπινέδες, θα τους τρελάνουμε!
Όσο στεκόμαστε στα πόδια μας πονάμε
Κι ο πόνος μας θυμίζει πως ζούμε, γι' αυτό γελάμε
Γελάμε δυνατά κι αγαπάμε σκληρά
Τη μουσική μας ακούνε τα 'ξηγημένα παιδιά
Είμαστε αγρίμια (αγρίμια!), των πόλεων αντάρτες
Γαμιέται ο στρατός κι όλοι οι κομπλεξικοί μαλάκες
Ζούμε μέσα στην παράνοια κι αυτό με κάνει κτήνος
Γαμιέται η κατάθλιψη. γαμιέται κι ο καρκίνος
Τ' ακούμε κάθε μέρα, μας ματώνουν την καρδιά
Είναι ανάγκη όσο ποτέ να 'ρθούμε λίγο πιο κοντά
Τους μοιάζουνε κινέζικα τα δικά μου ελληνικά
Ο σεβασμός κι η ειλικρίνεια είναι γλώσσα βαριά
[Chorus]
Ζούμε μ' αξιοπρέπεια
Παλεύουμε μ' αξιοπρέπεια

[Chorus]
Ζούμε μ' αξιοπρέπεια
Παλεύουμε μ' αξιοπρέπεια