[Intro]
Έι
1-2
Άιντα

[Verse 1]
Οι φίλοι μου παντρεύονται και κάνουν παιδιά
Κι εγώ να μεγαλώνω γενιά τη γενιά
«Μεγαλώσαμε μαζί σου» μου λένε
Ενώ πέρασα τα 37
Στον δρόμο χαμογελάνε οι ψυχάρες
«Γράφε», μου φωνάζουνε, «να βγάζουμε νταλκάδες»
Οι μέρες μας περνάνε σαν 'βδομάδες
Η φωνή σου φωνή μας οι φωνές μας χιλιάδες
Τριγυρνάνε με το 12 στην πλάτη
Λένε πως βγάζω απ' την καρδιά τους το αγκάθι
Με νιώθουν πιο πολύ όταν κάνουν λάθη
Μου λένε «Φύτρωσες λουλούδια μες τη στάχτη»
Οι 50άρηδες μ' ακούν με τα παιδιά τους
Η γενιά μας τρώει πόδι απ' τα λάθη της γενιάς τους
Εμείς τα ζόρικα παιδιά, εμείς φυτρώσαμε χρυσάφι στην καρδιά
Δε μας αγγίζανε τα ψυχολογικά
«Άκη, έλα τον πόνο μας να πάρεις
Εμείς δε θέλουμε τα χάπια, θέλουμε μόνο να σ' ακούμε να ραπάρεις
Είσ' αδερφός, φίλος, πατέρας, η δύναμή μας στο τέλος της μέρας»
Λένε «Βάλτε 12ο στα σχολεία μήπως και νικήσουμε το τέρας»
«Σ' ακούμε και βράζει το αίμα μας, το 12 περήφανα στο δέρμα μας», ε
Στις συναυλίες τους βλέπω δακρύζουν, φωνάζουνε «Μη σταματήσεις ποτέ»
Πάνε χρόνια που ανταμώσαμε, σήμερα γιορτάζουμε, χάρηκα για τη γνωριμία
Σ' όλη τη χώρα με βάλατε μες στα σπίτια σας, ευχαριστώ για τη φιλοξενία
[Chorus]
Δεν το γράφω εγώ, το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη, χρόνια πολλά!
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε, χρόνια πολλά!
Για τα γέλια, τα κλάματα κι όλα τα ζόρια μας, χρόνια πολλά!
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

[Chorus]
Δεν το γράφω εγώ, το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη, χρόνια πολλά!
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε, χρόνια πολλά!
Για τα γέλια, τα κλάματα κι όλα τα ζόρια μας, χρόνια πολλά!
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

[Verse 2]
«Ήσουν εκεί, στην πτέρυγα των καρκινοπαθών
Μου έδινες κουράγιο όταν αυτό ήταν απών
Παλέψαμε μαζί, πώς να σ' το πω;
Εγώ, σε θεωρώ αδερφό»
«Ήσουν εκεί όταν για 'μένα κόλαση ήταν η Γη
Στο κέντρο απεξάρτησης, μαζί μου ήσουν εκεί
Πίσω από τα κάγκελα, μαζί μου ήσουν εσύ
Εκεί, που κάθε μέρα μου ήταν νεκρή
Ήσουν ο πατέρας που δεν είχαμε στο σπίτι
Τα λόγια σου σκοτώνανε τη λύπη
Κολλητός στην πιο μεγάλη μοναξιά
Όταν νόμιζα πως η ζωή μου δεν αξίζει πια
Με κράτησες να μην πέσω στο κενό
Δε με ξέρεις, μα σ' ευχαριστώ
Δε γνωριστήκαμε ποτέ προσωπικά μα σ' το χρωστάω
Και θέλω να σου πω πως σ' αγαπάω
Όταν ένιωθα πως πλέον δεν αξίζω κι η ψυχή μου ήταν στη λάσπη βουτηγμένη
Όταν μου γαμήσαν την καρδιά και μ' ανθρώπους που εμπιστεύτηκα τα πάντα είμαστε ξένοι
Μου έμαθες να 'μαι βράχος στον άνθρωπό μου
Ν' αγαπάω στον καθρέφτη τον εαυτό μου
Κάθε λάθος μου να 'ναι δικό μου
Κι όταν φταίω να πληρώνω το μέρτικό μου
Όταν ο θάνατος δικού μου με γονάτισε ήσουνα δύναμη και θάρρος στην καρδιά μου
Μου έμαθες να μην τα παρατάω, μου έμαθες να παλεύω για τα όνειρά μου»
Σ' αυτήν τη χώρα που τα όνειρα πεθαίνουνε
Και τα παιδιά της διώχνει για την ξενιτιά
Εσύ μου είπες πως για 'σένα είμαι στήριγμα
Σήμερα γιορτάζεις, χρόνια πολλά!
[Chorus]
Δεν το γράφω εγώ, το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη, χρόνια πολλά!
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε, χρόνια πολλά!
Για τα γέλια, τα κλάματα κι όλα τα ζόρια μας, χρόνια πολλά!
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

[Chorus]
Δεν το γράφω εγώ, το 'χεις γράψει εσύ με αγάπη, χρόνια πολλά!
Για όλες αυτές τις στιγμές που μαζί τις περάσαμε, χρόνια πολλά!
Για τα γέλια, τα κλάματα κι όλα τα ζόρια μας, χρόνια πολλά!
Είμαστε δυνατοί, πατάμε στα πόδια μας

[Outro]
Εγώ το κάνω ακόμα γι' αυτό που ονομάζω ψυχή
Γι' αυτούς που θέλουν να τα βγάλουν από μέσα τους, μα δεν έχουν φωνή
Πόσο ακόμα θα το παίρνω στην πλάτη μου, ε; Ιδού το ερώτημα
Κι αν το αξίζω για να συνεχίσω θα φανεί στο χειροκρότημα