[Verse 1: Zeus Kabadayı]
Seni anlattığım son şiirim benim
Yazılacak o kadar konu varken
Bunu dinlediğinde ki suratın
Biliyorum aynı bi betonarme
Beni sevmesende olur ama gitme
Seni gül bahçelerine hapsedemem
Dudaklarındaki ayrılık lafını
Çıkarma sonra ben sana gelemem...
O kadar güzeldi ki geçmişimiz
Sana bu günde bişeyler anlatıyom
Sensizlik bi kalem misali
Biten mürekkep geri geliyomu
Elimde bi kadeh içinde sen
Var kıyamıyorum seni içmeye
Korkuyorum seni kaybetmekten bağırıyorum
Beni duy diye !
(Nerdesin lan ! Nerde !)
Kiminle nerdesin ! Sana
Dokunan parmakları
Kıskanıyordum o günün ertesi !
Seni öpen dudaklar benimki gibi
Mi sadece sarılıp uyuyo mu ?
Altına yattığın adamların biri
Benim kadar seni seviyo mu ?
Benim aklımdan çık ve bırak
Daha ne bundan kötüsü !
Benden başka birisi
Dokunuyordu bende ölüsü !
Yanlız bırak beni seni
Görmeye ben dayanamam
Nefes nefese kaldığımda
Kokunu bi daha soluyamam. !!
Kokunu bi daha soluyamam lan soluyamam !

[Verse 2: Rota]
Sus.. Sus.. Çüş..

Şimdi de beni dinle
Başlıyo her günüm aynı bok
Hep aynı terane bu aynı son
Hece içinde kaybolan bi çocukluk
Olsa da gecelerim hep aynı show
Enseme üflerken melek kanadı
Çırpınışıydı senin öpüşün hep
Yanımda iki kardeşim ve mafediyor
Hep önlerinde ölüşüm hep
Şeytanın en afilli müşterisiyim
Ucuz sevap satıyorum üşüşüp hep
Hafızamda en kötü günlerimde bir
Annenin masum gülüşüsün hep
Gardolap içinde kayboluyosun hep
Yatağımın altında saklanıyon hep
Hayale sarılıyon hayaletle hep
Diyodular hayal etme sen bulut hep
Yıkılıyo binalar üstüme
Toprak altı iblisin üstüne
Üst üste düşerken hep üstele sen
Üst üste düşerken hep üstüne
Para yok kıyafet alıcak üstüne
Kalp benzemiş filistine
Becerilen hayat yakışmış üstüne
Üstelik üzgünüm üstüne..