[Verse 1: Sancak]
Kaderim desen değil, olmaz ki böyle şey
Yüzüm anlamış beni; yalandan bir neşe
Kime yalvarırım bilinmez bu uçurumda
Düşsem kolumu kanadımı kırarım ama ne umurunda?
Düşerim de yollara, bekler misin beni?
Yakamda ellerin; "Git artık!" der gibi
Kime yar dediğin bilinmez, öldürsen aynı
Yatağın ölüm gibi, tıpkı dokunduğun her yerin başkasının

[Hook: Sancak]
Aşk yine var
Yine var, yine var, sen giderken
Aşk yine var
Yine var, yine var, terk ederken
Aşk yine var
Yine var, yine var, biz biterken
Aşk yine var
Yine var yine var

[Verse 2: Rapozof]
Utanma göz yaşından ama herkesle de ağlama
Sen ve ben, yani biz, ya kaderimiz de yoksa?
Öyle ya, giden de sen oldun, hoşça kalan da
Sonra dedim: "Kazanmakta kaderde yokmuş, aldırma!"

Sence nefes alıp vermek midir hayat dedikleri?
Bir kadeh mi, son sigaran mı unutturur geçmişi?
Sesini duymak istediğindir bazen nefretin
Bazen de nefretindendir hep bu sessizliğin

Bilir misin? İnsan aslında sevildiği günleri özlüyormuş
Hayat toz pembeyken gözünde bir bok görmüyormuş
Özlenen olmamak, sevilen olmamak, hayallerde yer almamak

Maalesef mutlu olamamak, ne kadar da çaresizce
Bazen duvarlara boş boş bakarsın saatlerce, düşünürsün öylece
Gecelerce uykuların kaçar, aşk delice bir kumar
Benim de seni gibi kapanmayan eski bir yaram var

[Hook: Sancak]