[Verse 1]
Metazori optimizm, canım çıkar
Bu düzen, güzel olan her olayı yarım kılar
Benim beynim farklı ve yüreğim farklı çalışırken
O çok bilenler çok yanıldılar

Hızla geldi bürüdü gözlerimi karanlık
Yürürdüm ileri koşar adım, gözlerimi karartıp
Etraf tuzak dolu, ben uzak durup bu pisliği görmeyeyim diye
Gözlerimi kapattım

Açtığımda aynı manzara;
İnsanlar eşya gibi bölünmüş klasmana
Dilimi tutamam, elini çekme; kilidi vur prangama
Kıyafetler değil kalp olmalı transparan

Yürüsem de ne fayda? Gözüken her yol pis!
İz bırakan hatalara zaman olur morfin
Rüyalarıma bir tek uyuyorken kavuşuyorsam
Anladım ki: Ölmek de zor değil!

[Hook]
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
[Verse 2]
Yadırganır herkes, yargılanır
Her gün artarak var olur kaygılarım
Eksiler götürürse bütün artıları
Gözüm görmez olur o neşeli martıları

Bir gün gelip hızla kapanmadan son perde
Arardım bi' yardım eli, hani dost nerde?
Zaman öğretti bunu, yani yok bence
Benim suçum değil, düşlerimdi toz pembe

Kabuslar, uyanıkken daha çok beni korkutur
Garip bakar gözler; Bir hayli sorgucu
Toplum, farklı olanı dışladığını sanarken
Aslında farklı olan dışlamıştır toplumu

Yolun uzun tarafındayım;
Günahlar ve sevapların arafındayım
Ama savaşmadan savunmanın çabasındayım
Ben rüyalarla kabusların arasındayım

[Hook]
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar
Rüyalarım var
Elimden almasınlar
Uyandırmasınlar