Ik ben misschien te laat geboren
Of in een land met ander licht
Ik voel me altijd wat verloren
Al toont de spiegel mijn gezicht
Ik ken de kroegen en kathedralen
Van Amsterdam tot aan Maastricht
Toch zal ik elke dag verdwalen
Dat houdt de zaak in evenwicht

Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan

Ik zal m'n vrienden niet vergeten
Want wie mij lief is blijf me lief
En waar ze wonen moest ik weten
Maar ik verloor hun laatste brief
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten
Misschien vandaag, misschien over een jaar
Ik zal ze kussen en begroeten
Het komt vanzelf weer voor elkaar

Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan
Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan
Ik heb het altijd zo gedaan
Ik heb het altijd zo gedaan