؛{قسمت اول: آرمان}؛
دوباره لنزا روم
میاد جلوم یه بنز آروم
یه ایده دیگه واسه کار میاد
انگار بمب ول میدیم توو تهران بوم
رو قله هست عموت
جلال و جبروت
عقابم الموت
اینا چاردست و پا میان عنکبوت
آفتاب تنده چشما ریزه
اخما توو هم لباس انگار خیسه
طی العرض و شانزلیزه
تا یه سوت بزنی داشِت
[?]
خونه با چندتا روس
ردبولا توو یخ با موس
هی پسر بام هد بزن
بذار رو لُپ بدخوام بوس
دیگه بهم میگن همه بیست
همه چشما رو منه ولی دَله نیستم
نامبر وان اول لیست
بگو چرا روم اسکی میرن مگه پیستم
پام پشت فرمون خودم رو پدالم
نمیاد یادم هیچی خرابه حالم
ما یکیم تو چی
میگی تو اوجی
ویسکی ویت گرجی
لبا کجی موجی
؛{همخوان}؛
نمیشیم خسته هستیم پایه باز
اپیکور رَده بدجور داره فاز
هنوزم بالاییم تهران تو بگاز
بر و بچ امسال مال ماست
؛{قسمت دوم: امیر}؛
سر شب تیمم
تیز دم ِ دره
از خونه در میریم سیزده بدره
پیپ سر لبه، شیکم یه ذره
بیستیمم عمو، فیکس همه کره
مگیم میپره با کی میگی هندی مو مش
بگو چیش بده حاجی میدی هی گیرو بهش
قصه باحاله میدیم قسطی طولش
شخص توو تنم و یه فندی رو چش
از این زاویه سیس نابیه
انقد حرص نخور چیزی نیست عادیه
سیبیلا دورم نیس باربیه
بیستامو میرم میام بیستا دیگه آه
دنیا میچرخه دور سرم
چشما خط انگار کله پُره ورمه
هی دنبال پول و پله آخه
به جا مغز توی جمجه پُره کلمه
دافه فقط پی مُرده خوریه
میگم چرا انقد زندگیت گربه طوریه
میگه ولمون کن بابا توو چرت فوریه
خانوم انقد گل نزن اینا گل به خودیه
اصلاً فرم یه طوریه کانال هی رو چهاره
هی توو باره هر شب و چت و پاره بیا
خز میپوشه شیک راه میره
تو آپشن رو کن تیز پا میده
من یکم که تهران
بعد میریزن دورم چهل تا فن
دروازبانم یا که دروازه دولاب
سیوا نابه بیرانوند
بده سنگارو بندازن
جلو پامون اینا هی بازم
چی میزنن خوبه جنسا
همه ژستا، خز و فکر بازم
؛{همخوان}؛
نمیشیم خسته هستیم پایه باز
اپیکور رَده بدجور داره فاز
هنوزم بالاییم تهران تو بگاز
بر و بچ امسال مال ماست
