Μη το μάθουν κι άλλοι, τι σημαίνεις
Όταν μου χτυπάς και μπαίνεις μες στο σύμπαν
Της αφηρημένης κι άδειας μου ζωής
Λέξη – λέξη πάντα με πηγαίνεις
Ως τ' απάτητα μιας πόλης βυθισμένης
Και μ’ αλυσοδένεις, μ' όσα θα μου πεις

Οι αριθμοί του ρολογιού
Ξέρουν για μας το πως και που
Και οι δυο δείκτες, άλλος ποιος;
Κι αν φλυαρούν, για να βιαστείς
Δε θα ‘ρθει η νύχτα, να τους πεις
Ποια ώρα σβήνει τόσο φως;

Σπάσε τους δείκτες του ρολογιού
Μην έρθει η ώρα που θα ‘σαι αλλού
Αγάπησέ με στα κρυφά δωμάτιά σου
Σπάσε τους δείκτες και τις ενοχές
Με τα φιλιά σου όταν με καις
Το σκάνε οι άμυνες, μου λένε «κομματιάσου»
Σ' έχω παράδεισο κι ας έχω αμαρτήσει
Αγάπησέ με στα κρυφά, κι όσο κρατήσει

Μην το μάθουν κι άλλοι, αν σου λείπω
Πόσο της καρδιάς τον χτύπο ησυχάζω
Σε υπόγειο κήπο που σε συναντώ
Τ’ απαγορευμένο όνειρό μας
Καταφύγιο το έχω κι οχυρό μας
Και τον χωρισμό μας τον συκοφαντώ