Jónsi
Kolnidur
Glóandi augu, silfurnátt
Blóð alvöru, starir á
Óður hundur er í vígamóð, í maga mér

Kolniður gref, kvik sem dreg hér
Kolniður svart, hvergi bjart né

Kolniður og myrkur úti
En í mér, ríkir óveður

Kolniður og dimmur lekur blek
Ég reyni og brenni báta skel

Langt móldur og okkur
Myrkur grám, grám hér
Dauða hjár, linnurst, skrjáfandi

Ein brý áður, ég út von nei
Sjálfur blindur á, yfir nóg
Og ég kjústigpað um

Dúru rurú
Dúru rurú