Όμορφο πράγμα ο έρωτας
Σε ντύνει ξαφνικά μες στα λευκά του
Και στο σημείο της καρδιάς
Χαράζει με μαχαίρι τ' αρχικά του
Ποιος μου `χε πει πως θα βρεθώ
Τις νύχτες σαν τρελός να τη ζητάω
Ποιος το περίμενε εγώ
Γι ' αυτήν τους φίλους όλους να ρωτάω

Να της πείτε πως πονάω
Πως για' κείνην ξενυχτάω
Κι ότι κι αν μου `χει κάνει τον ξεχνώ
Να της πείτε περιμένω
Και σαν ξεχασμένο τρένο
Στου κορμιού της τη γραμμή θα ξαναμπώ
Να της πείτε πως πεθαίνω
Να της πείτε πως κοντά της μόνο ζω

Άσχημο πράγμα η μοναξιά
Τη νιώθει όποιος μόνος έχει μείνει
Ο χρόνος κλείνει την πληγή
Μα πίσω του σημάδια πάντα αφήνει