[Verse 1]
دیوارها به رنگ سرخ خون‌ریزی می‌کنن
از آسیب‌هایی که دیدم، تاول‌هایی روی زخم‌هام نشستن
ولی عکسم از این‌جا آویزونه
برام بی‌معنی بود، تا وقتی که شد همه‌چیز

[Pre-Chorus]
و می‌دونم که آب از سرم گذشته
برای من جایی در قلبت نیست
فقط خودت می‌دونی که چه مدت باید این مسیر رو ادامه بدی

[Chorus]
هیچ هشداری برای بار اول نیست
هیچ‌کس بهت نمی‌گه
"فرار کن پسر، فرار کن"
مثل من که باید فرار می‌کردم
و نمی‌تونم با اصل و نسب خودم مبارزه کنم
تو خونه، لای درزها زندگی می‌کنم

[Verse 2]
از کجا بدونم که هرگز تنها نیستم؟
وقتی در بی‌حسی زندگی می‌کنم و هیچ احساسی در وجودم نیست؟
همه چیز رو از پنجره بیرون می‌ندازم، انگار این تنها چیزیه که خواهم بود

[Outro]
راهروها دارن تنگ‌تر می‌شن
اگه از اول می‌دونستم، چیزی تغییر می‌کرد؟