(1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8)

[Verse]

Yo, geef me een paar tellen
Voor ik spreek, wil ik zeker weten nadenken
Ja, het is al geschreven wat ik zeggen wil
Toch vraag ik jullie, ff stil
En ik ken dit verhaal al uit mijn hoofd
Het gaat me om het aanslaan van de rake toon
Even in de luwte van de beats, nee, nu even niet schreeuwen
Ik neem je mij naar het vuur in mijn muziek
Waarom het meer is, dan puur alleen muziek
Want zonder dit avontuur was ik gruwelijk vertyfd
Dat mag je best weten, ik leef geen rapleven
Fuck, het liefst zou ik helemaal mezelf wezen
Maar wat doe je met je recht van spreken
Als de rest schreeuwt en je succes meet aan dat wat Kanye West heeft
Voor velen een idool, maar van deze idioot
Moet ik zeggen, hij is beneden mijn niveau
Sorry, maar zo’n jochie noemen wij gewoon verwend
Mijn homies zouden me zeggen, ‘Man, houd je grote bek!’
Hoe harder je schreeuwt dat het je niets kan schelen
Destemeer wordt precies het tegendeel bewezen
Fuck vakmanschap en wat men alvast[?] checkt
Hij heeft toevallig ontdekt wat op de markt werkt
En dat is het, als het maar verkoopt
Maar wat de fuck run je dan, als het zelf al hard genoeg loopt?
Het is makkelijk schreeuwen
De brutalen hebben toch al de halve wereld
“But if you can’t beat ‘em, join ‘em,” toch?
Dan zoek ik toch liever mijn comfortzone op
En kruip in mijn schulp, laat ze buiten maar lullen
Met valse lucht trachten ze de ruimte te vullen
En ik, ik decanteer een beat, laat hem ademen
Geef hem wat van mijn persoon, want ik haat zakelijk
Wat ik maak, dat is geen handelswaar
Dus legt dan ook niet steeds die fucking lat ernaast
Ik maak niet wat werkt
Ik maak dat waarvan ik vind dat het belangrijk is
Fuck als daarvoor dan geen markt is
Op dit moment, ik doe liever niet te dik
En ik schreeuw niet, vindt dat veel te vermoeiend
Noem me Willem Kieft
Dus wees een keertje stil als je niets zegt
Dan probeer ik weer een keer tot tien te tellen
Dus wees een keertje stil als je niets zegt
Dan probeer ik weer een keer tot tien te tellen
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8