Είναι 12 το βράδυ κι όπως λένε όλοι οι μύθοι
Τα φαντάσματα ξυπνάνε από κάποιο παραμύθι
Έχουν φτερά στα σύννεφα πετούν και απειλούν
Απροστάτευτες παρέες ψάχνουν πάντοτε να βρουν
Λένε είναι οι ψυχές που δεν έχουν ησυχάσει
Κάποιο πνεύμα ξεχασμένο που το δρόμο έχει χάσει
Σκιά πάνω στον τοίχο κάτι πίσω απ' την κουρτίνα
Ήχος σαν κραυγή που έρχεται απ' την κουζίνα
Κάποιοι πάλι κοροϊδεύουν δεν πιστεύουν πως υπάρχουν
Άλλοι φοβούνται μήπως πεθάνουν απ' το φόβο τους σα θα'ρθουν
Κι όταν στον τοίχο το εκκρεμές 12 φορές χτυπήσει
Το σώμα παραλύει κι η καρδιά θα σταματήσει
Με παραμύθια μεγαλώνουνε μεγάλοι και μικροί
Στα σκοτεινά τα παραμύθια αντέχουν μόνο οι τολμηροί
Μη με ρωτήσεις να σου πω, τι πιστεύω γι' όλα αυτά
Κλείσε τα μάτια κι ανέβα μοναχός σου τα σκαλιά!

Λένε είναι οι ψυχές που μένουν
Λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται όλη μέρα
Και, ξυπνούν τις Κυριακές

Αν τύχει στο παραμύθι να ακούσεις ουρλιαχτά
Αν ακούσεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά
Αν αντικρίσεις μια νεράιδα ή ένα μαύρο ξωτικό
Μη τρομάξεις, ποτέ δε θα σου κάνουνε κακό
Όποια πόρτα συναντήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις
Κι αν απάντηση δε πάρεις μη διστάσεις να ανοίξεις
Στο δάσος αν χαθείς, κλείσ' τα μάτια και τα αυτιά σου
Για λίγο αν προλαβαίνεις μες στα όνειρά σου, χάσου
Μίλα στο φεγγάρι φτάσε πιο ψηλά απ' τον Άρη
Κάνε τώρα 3 ευχές, πριν τρίψεις το λυχνάρι
Ζήτα ό,τι θες, κάνε ό,τι σου κατέβει
Κανείς δεν υπάρχει που να στο απαγορεύει...
Λένε οι ψυχές που μένουν
Λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται όλη μέρα
Και ξυπνούν, μοναχά τις Κυριακές
Είναι 12 το βράδυ κι όλοι έχουν κοιμηθεί
Στη δική μου γειτονιά, οι ψυχές έχουν κρυφτεί
Δε γυρίζουν σα σκιές μες στης πόλης τα στενά
Γι' αυτό τις ανταμώνω στα όνειρα μου πιο συχνά
Ένα ακόμη βράδυ απ' αυτά που δε τελειώνουν
Κρύο και υγρό, σαν αυτά που καταριόμουν
Μπροστά βάδιζα εγώ και ξοπίσω χίλια μάτια
Κάπου στάθηκα θυμάμαι μπρος σε κάτι σκαλοπάτια
Κάτι μ'αγκαλιάζει, κάτι με τρομάζει
Κάτι μέσα μου θεριεύει και το δρόμο πάντα φράζει
Αχ να' ξερα δυο ξόρκια να ξεφύγω απ' το κακό σου
Να βρω, ν' ανακαλύψω πού φυλάς το μυστικό σου
Οι νύχτες έχουν γίνει ερινύες στην ψυχή μου
Σημαδεύουν τη ζωή μου, συνοδεύουν τη σιωπή μου
Τα αστέρια αδιάκριτα μετρούν τα βήματά μου
Και φλερτάρουν σαν κορίτσια, συνεχώς, με τη σκιά μου