[Verse 1: NiVo]
Χαζεύω με τις ώρες απ' εκεί ψηλά
Και μοιάζουν όλα να 'ναι τόσο σιωπηλά
Γκρίζα και θαμμένα σ' ένα σύννεφο πυκνό
Που ακόμα και τον ήλιο κάνει σκοτεινό
Όσο χρειάζεται η μοναξιά για να φανεί
Και όλα αυτά που 'ναι βαθιά μέσ' στη ψυχή
Σαν δαίμονες γυρνάνε πάνω απ' όλα και γελούν
Βλέπεις στα χέρια τους τα όνειρα κρατούν
Κι εγώ τρελαίνομαι, δεν έχω άλλη αντοχή
Κλείνω τα μάτια μου και κάνω μιαν ευχή
Ας ήτανε να είχα φτερά για να πετάξω
Με δύναμη και ίσως κάτι να αλλάξω
Απ' όλα αυτά που μας κρατούν καλά δεμένους
Και μια ζωή μας έχουν απομακρυσμένους
Απ' όλα αυτά κι αλήθεια είν' τόσα πολλά
Που φαίνονται καλύτερα από ψηλά

[Chorus: NiVo]
Ας ήτανε να είχα φτερά για να πετάξω
Και ίσως κάτι να αλλάξει
Ας ήτανε να είχα φτερά για να πετάξω

[Verse 2: NiVo]
Φεύγει η μέρα, χάνεται η ελπίδα
Σκοτεινιάζει ο ουρανός και όλα όσα είδα
Κανείς λοιπόν δεν άκουσε αυτή μου την ευχή
Γιατί είμαι ακόμα μοναχός εδώ στη γη
Και δεν αντέχω πάλι στο να χωθώ
Ζητούσα μια ευκαιρία για να λυτρωθώ
Να φύγω μακριά είχα ανάγκη απ' όλα αυτά
Που κλείνουν την ψυχή μου σαν δεσμά
Να νιώθω σαν πουλί που πετάει εκεί ψηλά
Και διασκεδάζει μ' όσα βλέπει χαμηλά
Κι άλλες φορές λυπάται ή τρομάζει
Και δυνατά στον ουρανό παντού φωνάζει
Γι' αυτούς που εκεί κάτω ό,τι ένιωθαν ξέχασαν
Και μοιάζει το παιχνίδι να το 'χασαν
Γιατί είναι μόνοι και τα πάθη τους πολλά
Που φαίνονται καλύτερα από ψηλά
[Chorus: NiVo]
Ας ήτανε να είχα φτερά για να πετάξω
Και ίσως κάτι να αλλάξει
Ας ήτανε να είχα φτερά για να πετάξω