[Verse 1: NiVo]
Όσα θυμάμαι κι όσα έχω μες στο νου μου
Γράφω στους τοίχους με το σπρέυ του μυαλού μου
Και κάθε τόσο που τις σκέψεις μου υπογράφω
Μια αλλιώτικη ιστορία απ’ το μυαλό μου περιγράφω
Συνηθίζω να λερώνω με συνθήματα τους τοίχους
Ή να γράφω κάπου κάπου αποσπάσματα από στίχους
Ή και πάλι να βαδίζω στη βροχή
Άμα θες να ταξιδέψεις πάντα υπάρχει αφορμή
Και πάλι μόνος περιπλανώμενος ιππότης
Και πάντα απέναντί μου ολόκληρη ανθρωπότης
Να διαβάζει τα συνθήματα στους τοίχους και να φεύγει
Να περνάει βιαστικά σχεδόν πάντα να αποφεύγει
Ν’ αφορίζει και να κρίνει με κριτήρια κοινά
Ή να ζει σε περιθώρια κάθε μέρα πιο στενά
Μα ποτέ να μην τολμάει να ορθώσει μια φωνή
Έστω κι αν αυτό που θέλει σ’ ένα τοίχο το `χει βρει

[Chorus: NiVo]
Όσα θυμάμαι κι όσα έχω μες στο νου μου
Γράφω στους τοίχους με το σπρέυ του μυαλού μου

[Verse 2: NiVo]
Στοιχειωμένη πολιτεία κάθε βράδυ τέτοια ώρα
Αντιμέτωπη η νύχτα με τα πνεύματά της τώρα
Και ο δρόμος αφιλόξενος υγρός
Στα παγκάκια της πλατείας πάντα οι ίδιοι δυστυχώς
Ένα ακόμη παραμύθι, μια ακόμη οπτασία
Κάθε σύνθημα που γράφω έχει άλλη σημασία
Κι ίσως κάποιος καταλάβει παραπάνω από μια λέξη
Και προλάβει να απαντήσει πριν να φέξει
Κι αν και πάλι δεν του δώσει σημασία ή δε το δει
Αν αυτό που έχω γράψει δεν του άρεσε πολύ
Μη νομίζεις πως θα πάψω να φωνάζω να μ’ ακούς
Μη νομίζεις πως θ’ αφήνω πια τους τοίχους καθαρούς
Κάποιο χρώμα θα διαλέξω και θ’ αρχίσω απ’ την αρχή
Μη νομίζεις πως θ’ αρχίσω να τα γράφω σε χαρτί
Γιατί πάντα συνηθίζω όσα έχω μες στο νου μου
Να τα γράφω στους τοίχους με το σπρέυ του μυαλού μου
[Chorus: NiVo]
Όσα θυμάμαι κι όσα έχω μες στο νου μου
Γράφω στους τοίχους με το σπρέυ του μυαλού μου