[قسمت اول - نوید]

نگاه چپ چپ به لبخندش/ وسط فلشای غم زده
دو تا بلوز، اگه هوا سرده؛ واسه ما دنیا دو روزه، فرق کرده
اینجا نه دکتر میخواد نه مهندس/ نه معتاده نه مخرب
هنرمنده/ فرهنگ، قدرتمنده مثل دیواره
چیزای خوب شعار شد/ عینهو خدا شد/ تهران شمال شد
تغییر با ترسه، هر کی خیس کرده خودشو عوض کرده، اول فهمیده
سخت تر از تغییره، همینکه فهمیده/ قبول کنی سخت میشه
یه پازلو بریزش، از اول بچینش/ عمرا جور نمیشه اگه گیر بدی به گیرش
خاص بودن ارزش نی/ ریاضت به زخمش نی
جانبازی به ترکش نی/ خودنمایی رسمش نی
بزار با دست نشونت بدن، با پا پیش بکشنت
الآن تو رو نفهمن، تو تاریخ بره حرفت
عینهو کرم، دنبال میوت/ بگرد سوراخش کن به خاطر پیلت
نترس اگه چیزی گندید/ کرم موند اونی که ترسید
نترس اگه چیزی گندید/ کرم موند اونی که ترسید

[قسمت دوم - رض]

نترسید...
وقتی دید همه چی گندید
وقتی دید بقلی لرزید
وقتی شنید عقبی افتاد
وقتی گفت جلویی شد خاک
نشست، نوشت، سرشت/ مقصد پیش اون، بعد از بهشت
اون همینجاست، تو دل ماست، اون ته راست/ منم شاکرش
تو خواب میدید پروانه است/ دنیا بزرگترین داده، اون فقط ریز پردازه است
تحلیلش سخت، حل شدن آسون/ حس یک موج، توی اقیانوس
روشن شد فانوس، نور کرد عبور/ پیله رو شکافت با چشمای کور
پر زد... پر زد... به دور... به دور.. پر زد... به دور...