من خودمم نه خاطره
منظره ام نه پنجره
من یه هوای تازه ام
نه انعکاس حنجره

میخوام سکوت کوچه رو
ترانه بارون بکنم
دلا رو به ضیافت ترانه مهمون بکنم
میخوام بگم که این صدا
هر چی که هست مال منه
شیشه رخوت شبو سنگ ستاره میشکنه

خونه من همین وراست
پیش شما پیاده ها
هر جا که چشم عاشقی مونده به خط جاده ها

همنفس این وطنم همدل دلبستگیاش
همدم دلواپسی و همقدم خستگیاش

بغض ترانه سنگیه من ولی جنس شیشه ام
دل رو به غربت نزدم تیشه نخورده ریشه ام