Verse 1 -Incognito M. :

Δεν προσεγγίζουν το τέρμα μας, φταίει που δεν ήταν έτοιμοι
2-0 απ’ το ημίχρονο και άσε αυτούς να μισσάρουν τα πέναλτυ
Με μια καρδιά να χτυπάει, μια φωνή να μιλάει και μια σκέψη τσιγγάνα
Ακονισμένο το μίσος μας ΚΑΤΑΝΑ ΚΑΤΑΝΑ ΚΑΤΑΝΑA
Το σχέδιο από πριν ήταν έτοιμο, πίσω ‘μείναν μόνο οι κάλυκες
Προχθές το βράδυ σκοτώσαμε την απραξία με δυο λούπες αθάνατες
Εκείνοι βγαίνουνε βόλτα να βρουν μαγαζιά και atm από τράπεζες
Κι εγώ κοιτάω πως θα μπούμε στα κτίρια και έχω το νου μου για τσέους και για κάμερες
Κρατάμε τη ζωή σε ισορροπία, τι κι αν την πηγαίνουμε μόνο στη μία ρόδα
Συλλέγουμε φιλίες και εμπειρίες για να λέμε ιστορίες όταν θα περάσουν χρόνια
Το ζούμε επί τροχάδην ως το βράδυ με τα πόδια μας στην πλάτη και με τη ψυχή στο στόμα
Ψάχνουμε το κάτι που μας λείπει χωρίς χάρτη για να δείχνει που βαδίζουμε ακόμα
ΡΑΓΚΑ, ΡΑΓΚΑ, ΡΑΓΚΑΑ
Μέχρι να σηκώσουμε τη μπάνκα
Μεταφορικά το λέω πάντα
Δεν μας συγκινήσανε τα φράγκα
Γράφω, στα βράδια να βάλω φωτιά
Παίζω για το άθλημα απ’ τις 9
Φέρε μου πέντε μικρόφωνα, δύο ποτά και ένα beat να του βάλω φωτιά


Verse 2 - KK:

Κι είναι το μέλλον μελανό, μα μάς ανήκει
Κατέβηκαν στην πόλη και ουρλιάζουν οι λύκοι
Αποβάλλουνε τοξίνες και φρίκη
Δε τους βλέπει πια καθόλου το σπίτι
Το υφάκι ξινό των πλουσίων σαν έρθουν μια βόλτα από την Πατησίων
Τις νυχτερίδες θα βρούνε το βράδυ στην άμυνα των προαστίων
Ισορροπείς από την άκρη της σκεπής
Βυθίζεσαι στη θέα μια πόλης φανταστικής
Αυτό το ραπ δεν είναι αστείο να τους πεις και
Πρόσεχε μη πέσεις απάνω του και κοπείς ε
Το μπάσο βαράει σαν το Κιμπο
Η πόλη θυμίζει το λίμπο
Ακόμα το ψάχνει ο μπίλμπο
Το καλό στο φυλάξει για το δείπνο
Και με κοιτάνε όλα τα μαλακισμένα
Και απορούν τι εννοώ ‘’δεν κάνω ραπ για τον καθένα’’
Εδώ πατάμε σε κάρβουνα αναμμένα
Κι εσύ κοιτάς να σαι πάντα μπροστά στο τέρμα
ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΟΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ
Δυνατά, καθαρά μαρκαρίσματα
Το τηρούμε αυστηρά το fair play

Refrain:
Χορεύουμε όσο τραγουδάμε για να το κάνουμε να μοιάζει με το Maracana
2Χ2Χ και όλα είναι πιθανά, κρατάμε τα λημέρια μας ζωντανά (χ2)


Verse 3 - Jaul :

Έχουνε ζαλιστεί σαν να φάγανε crossover από τον Kyrie
Κι οι στίχοι είναι τσιμέντο, μα ‘ναι άυλοι
Το γράφουμε και το κατεδαφίζουμε
Καβάλα στο wrecking ball σαν τη Miley
Το στυλ τους είναι πλαστικό
Μασουλάω τη μόδα σαν μηρυκαστικό
Έχεις clout, μα σε κόβω για περαστικό
Σκάσαν από τον Κολωνό οι Fantastic Four
Μας βλέπουν και κοιτάνε - κοιτάνε
Εκείνοι οι δύο μηδέν όλο που πάνε, πετάνε
Μαυροντυμένοι και τα τύμπανα βαράνε - βαράνε
Δεν παίζει να μας τη γλιτώσεις θα σε φάμε ρουφιάνε
Οι σκύλοι μεταδίδουν το μήνυμα
Μέσα από υπονόμους και νεροχύτες
Κι αν η μουσική μας ήταν ποινικό αδίκημα
Μάλλον θα ήμασταν θανατοποινίτες
Practice και αγάπη στο ραπ
Ούτε ταλέντο, ούτε χάρισμα
Βγάζουμε όλο τον αγώνα σερί , δεν χρειαζόμαστε διάλειμμα
Μέσα σε ένα χρόνο βγάλαμε φτερά
Οι 4 μας παλέψαμε τα θηρία μας
ΚΚ, ΗΡΩΑΣ, INCOGNITO, JAUL
Και αυτό που ακούς είναι η αφετηρία μας

Verse 4 - Ήρωας :
Σκάσαμε σαν κύμα ωστικό
Ένα με το γκρι σαν τοπίο αστικό
Ένα με το beat σαν αράχνη στον ιστό
Με την καταστροφή μας συνδέει κάτι το ερωτικό
Είναι αναμετάδοση από την πιο μαύρη συχνότητα
Ο μπάσταρδος κοιτάει λοξά και ζητά ταυτότητα
Το δίνω ωμά στην ωμή πραγματικότητα
Πείτε στο ρουφιάνο δεν χωράει στην κοινότητα
Καυλωμένη στη θέα της συντέλειας
Γίναμε αυτό που μισεί η πλειοψηφία
Ορκισμένοι εχθροί της πολυτέλειας
Βγαίνουμε βόλτα να βρούμε μια αιτία
Βανδαλισμός στο ρυθμό
Στο μέτρο τα flows μ’ αγνή πειρατεία
Ακόμα το νιώθω 100 τα 100
Όπως το μίσος από την γειτονιά μου στην αστυνομία
Είναι το ραπ μας νόσημα υποκείμενο
Γάμα τον καθρέπτη, κάψε το είδωλο
Μέσα στην παράνοια ψάχνουμε το κίνητρο
Πιστά να παραμείνουμε, να θέλουμε το αδύνατο
Δύο μηδέν επί δύο
Για τη φανέλα, φωτιά στο ταμείο
Δεν το κάνω για πλάκα, δεν είναι αστείο
Αυτό είναι το χάρηκα, έχει καιρό για το αντίο

Refrain:
Χορεύουμε όσο τραγουδάμε για να το κάνουμε να μοιάζει με το Maracana
2χ2χ και όλα είναι πιθανά, κρατάμε τα λημέρια μας ζωντανά (χ2)