[ΠαϊΦαν]
Ένας θάνατος, ένας θάνατος
Βγαίνω και γράφω αυτά που ζω...
[Απέθαντος}
Ποια ιστορία , ο λόγος μας σαν αγκάθια στο κεφάλι του Μεσία
Βασιλιάδες εγκαταλείπουν παλάτια
Αυτά που ζω και εκπροσοπώ , μελέτες για τελετές και θυσίες σε κόκκινα μονοπάτια
Σχιζοφρένεια σε επίπεδο που, ανοίγει ξανά του φα όλες τις πληγές συμπιεσμένο μίσος
Ενδοφλέβιες από τον Άδη, παραμορφωμένοι από το φεγγάρι ερευνητές, μπίζνα χημικών
Το μηκτικό μπασταρδοκτήνος μεταλαγμένο φρικιό ήρθε να πάρει, σοκ, μπάρες ηλεκτροσόκ, χειρίζομαι τα βόλτ σαν τα flows, συνθήκες overdose, βράχοι τσόντα και καπνός
Μπάρες τυλιγμένες σαν εντόστια, οι υπόλοιποι κόπια, πέφτουν από το ψυγείο σιρόπια
Τρεμοπαίζουν τα χέρια μου και μου πέφτουν τα χάπια αφού σου πέσουν τα δόντια, λέει
Ανάθεμα, ντάγκλαρε, κοιμήθηκα ανάσκελα, την δαχτύλωσα έχωντας λεπίδες στα ακροδάχτυλα
Κράτα τα ρέστα, υπολείμματα από τα ούλα σου στην πένσα, τεντώνω το μουνί και φτύνω μέσα, ΚΕΜΙΚΑΛ
Ένωση χημικών, επίλεκτη ομάδα, επιλεγμένα γραπτά υλικά έφλεκτα βουντού πάνω σε κορυφές βουνών, ολογράμματα απ'την κυλάδα των νεκρών φαραώ
Φαινόμενο κανιβαλισμού και χάνιμπαλ φόνοι, αφήσαμε μόρτες δίχως τεστοστερόνη
Η μοίρα μου είναι πιλότος τιφλός σε αεροπλάνο δίχως τιμόνι
Μην μου μιλάς για ψυχραιμία είναι λέξη που με αγχώνει
Ο κύκλος έκλεισε, το κτήνος έπεσε και μείναμε μόνοι, ΤΕΛΟΣ