[المقطع الأول : نايلي]
كل ما يطيحلي حبيبي نبقى وحداني
ستيلو و ورقة حبيبي مبعّد زيدلهم المعاني
نفكّر نكتب يانا ياوْ على حوال زماني
اسمع كلامي ، مانيش نزار قرباني
أسمع كلامي مانيش نحوّس عـ المالْ
علابالي كاين بزاف البز لي ماعجبهمش الحال
ما دابيهم نضرب النّح ، نغنّي عـ الشراب و الغزال
بصّح أنا ماش قادر نغطّي الشمس بالغربال
وين راه العيب كي نقلّك عشيري نمرض بالشيب
بلّي لي راهم الفوق رام كلاو كيما الذيب
على ظهري و ظهرك داروا المال و بيت الحاكم صعيب
و العدالة في وسط الشمس ياو راها تطيب
كيفاه انّجم نسكت على واش راهم يعيشو
الصباح و عشيا هاي معيشة تاع قرلُّو
كل ما يفوّت الفوق و كيما الوردة يذبلوُ
كل ما يفوّت الفوق على بيها راني نغنّي يا خو
خاطر قلّي ، واش دارو في الشبان قليل
روح شوف شكون راه يضحك و الزها في الليل
ماش وليدات الجزاير لي يعيشو دمعتهم تسيل
يحوسُو غير الهنا و كرهُو من القال و القيل

[اللازمة]
الغلطة فيمن ؟ في العبد ولاّ الزمان؟
واش تختار قُلّي الخدعة ولاّ لَمَانْ؟
واش تختار قُلّي قُلّي قُلّي يا فلان؟
تعيا درّك صاحبي الصح ديما يبان
يبانْ بانْ ...يبانْ بانْ...يبانْ بانْ
[فاصل : فادا فيكس]
كيما دوك الناس لي قارعت من عندهم بزّافْ
راني قاعد غير نشوف و الساعة قابضها الزعاف

[المقطع الثاني : نايلي]
Ecoute mon frère, écoute ya hbibi
Ecoute-toi, écoute le silence de la nuit
Ecoute le son des mères meurtri par le temps
Par les hommes, même les anges gardiens fuient
Dans un pays où on accepte la mort comme le premier amour
Même les enfants l’acceptent sans crier « au secours ! »
Comme une fatalité fade écrite et jouée chaque jour
Par des hommes propres mais sans amours
Dans un pays où l’égorgeur est pardonné XXX
Où le berger devient boucher sacrifiant ses brebis
Voleurs en plein jour sans attendre la nuit
Juges corrompus et la mémoire des martyrs salie
Dis-moi pourquoi le mal réside dans les cœurs ?
Qui de l’homme ou le temps, qui fait le plus peur ?
L’homme aura beau être grand il ira sous terre
Le temps aura beau tourner, il deviendra poussière
Mes paroles aussi sombres que mes pensées
Aussi sombres que le regard des jeunes blessés
Par cette main qui frappe sans tort, une main détachée
Pour mieux l’écraser et pour mieux l’étouffer
[اللازمة]

[المقطع الثالث]
يا خويا دياز والله لا تحيرْ
لي ساكن البنا الفوضوي و البنا القصديرْ
عايش كيما قاع الغاشي ، ياو واش تحوّي تديرْ
ها العقل معمّر و القلب مدمّر من هم ما تنجّمش تغير
كيفاه تغير من واحد كل يوم وجهو يشيان
من تخمامو هاذوك الرجال لي ما بقى فيهم لامان
في بلاد وين عـ الموت راهم يديرو لاشين
أنعم سمعتْ مليح عـ الموت راهم يديرو لاشين
في بلاد وين القتّال يسمحولو و يطلعولو الشان
وين الراعي ولّى جزّار يذبح في الخرفان
العسّاس ولّى سرّاقْ ، الجيب ديما مليانْ
القاضي خدّاعْ و السّرّاق ولّى فنّانْ
قلّي علاش الشّر راه في القلوب عايش؟
العبد ولّا الزمان وشكون فيهم راه طايشْ؟
العبد يعيى يدير راه رايح للمقبرة
و الزمان يعيى يدُورْ راه رايح يولّي غبرة
تنجّم تقلّي بلّي جاي ياو خير من لي فات
بصّح كذّاب كبير لي يقلّك لي فات مات
شوف قدّامك ما تركعش و لي جات جات
بالك تلاقى مع ملايكة يقلّك راي راهي فرات
كلامي راه كحل خاطاك لافونير راه كحل
إذا ما عجبكش كلامي قلّي وين راه الحل؟
قلّي فهّمني إلا راك فحلْ
علابالي هذا الباب واعرْ بصّح لازم يتحلْ
يتحلْ يتحلْ يتحلْ يتحلْ يا خويا
الباب هذا لازم يتحلْ يتحلْ ، باه نعرفُو لازم يتحلْ