[Verse 1: Emmsjé Gauti]
Hræddur við að eldast, hræddur við að elska
Hræddur um að staðna í sama sporinu og festast
Ég var hræddur við að lenda, að allir myndu benda
Því ég hélt að ímyndin mín þyrfti að endast
En þroskaðist að lokum loksins
Eins og þeir sem elska mig mest vonuðu
Tíminn gleymir hlutum eins spekingarnir lofuðu
Sjálfshnoðaður, milljón sinnum skoðaður
Og núna er ég basic bitch með mín mál uppá borðinu
Ég reyni að vakna alla daga
Sinna því sem skiptir máli og losa mig við annað
Ég reyni að vakna alla daga
Hef margt á minni könnu en Stella og Apríl eru aðal
Ég hef gengið gegnum marga hluti, marga alltof harða
Ég þakka fyrir gamla tíma á meðan að ég man það
Á meðan að ég man það
Leyfi síðan öðru hugrökku liði að lifa hraðar