{Verse 1}
Αν καμία μέρα πάρω φόρα και τσακώσω μερικούς
Τότε ο φταίχτης θα 'ναι δέκτης από τις γροθιές, μ' ακούς;
Βία στη βία, βουλιάζει η σχεδία
Τελειώνει η παράσταση, φαρσοκωμωδία
Με πιάνει η απόγνωση απ' το χέρι και με οδηγεί στην τρέλα
Ένα ρίσκο ακόμα, ρίμα γλυκιά καραμέλα
Πανί από λεφτά, στη τσέπη μία ζέλα
Ζωή ποδήλατο μα δίχως σέλα
Για πράξεις που έχω κάνει να ντραπώ;
Επιλογές που εγώ στηρίζω, ό,τι πράττω
Συνέπειες γνωρίζω, μεγάλωσα στο γκρίζο
Αρχίζω να το συνηθίζω κάθε πρωί που ανθίζω
Κάθε πρωί που ο ήλιος μπαίνει απ΄ το παράθυρο μου
Με βρίσκει να γεμίζω το τετράδιο μου
Τότε μόνο ηρεμώ, βρίσκω τον εαυτό μου, μακριά από τα φώτα το άσυλο μου
Παίρνω μία ανάσα, πρώτος πνίγω τον θυμό που με πνίγει
Σαν μία κόλα χαρτί το σύστημα σε τυλίγει
Να μείνω καθαρός στο βρώμικο παιχνίδι
Η κοινωνία τιμωρεί, δαγκώνει το φίδι
Σε καραντίνα είμαι συνεχώς
Τα όνειρα απ' την πράξη απέχουν δυστυχώς
Ανεπιθύμητος λόγω απόψεων και ιδεών
Έχει τη ρετσινιά του αλήτη το προφίλ των αδελφών

{Chorus}
Στον εαυτό μου κλεισμένος ενώ οι μέρες περνάνε
Μέρες περνάνε, σκέψεις με κυνηγάνε
Σκέψεις πάνε να με φάνε (να με φάνε)
Το μυαλό μου φοβάμαι
Μήπως κάνει καμιά γκέλα
Στην φρίκη του επάνω μήπως κάνει καμιά τρέλα