[Verse 1: Atlas]
Sor bi' kim isterdi ölmeyi, cennette kanlı gömleğim
Parayla satılan zanaat köreltmekte böbreği
Bunu aksetmedi Dünya, zaten derdim anlamak değildi
Hapis bütün kulakların kefaleti verildi

Sen zirvede ben dipteyim, kaydedecek bilinçteyim
En nirvanası hiçliğin, içtiğim günler ilk değil
Tanırsın yakında beni nam-ı diğer pisliğim
Orta parmağım lüks değil, sallamalı siz de izleyin

İstanbul'un tozunu çek, kafan düzelecek
Paran yoksa hayallerin betonlarda geberecek
Serkeşliği yer edin'ce'm, beklediğin gelme'cek
Sana bi' kaldırım taşında sor'caklar: "Derdin ne?"

Bi' gün paltomdan tütünlerim dökülür
De ki soranlara: "Hayat kör etti bugünümü."
Gündüzüm gece görünür hiç sevemedim ölümü
Ömürüm karla kaplı ve kurtuluşum gün dönümü

[Chorus: Kezzo]
Gel üstüme hep karayel
Sokaklarım loş
Yağ üstüme, olmalı sel
Göz altlarım mor

Gel üstüme hep karayel
Sokaklarım loş
Yağ üstüme, olmalı sel
Göz altlarım mor

[Verse 2: Kezzo]
Sokakta hayat vardı, sen evinde öldün
İrtibatım kesilmiş, umutla her gün kanı gördüm
Etrafı köpek sardı, silah yoktu, sövdüm
İstifamı vermişim, kapital dünya bizi böldü

Renkli rüya kim gördü, kim gidip de döndü?
Düş ve kalk, yıkılma, kaderin işi gücü örgü
Zaman kısır döngü, savaş tonla beden gömdü çocuk
Gözünde damla yoktu, ağlamadın gördüm
İnanma TV denen boş bi' kutu
Ve gerçek haber denen sokaklarda bulur vuku
Emekci ise mekik dokur evle iş arası sonu belli
Yüzde elli mutlu, yüzde elli deli

Yüzde bol yarası ve de kırık beli
Kağıt kurak değil bu gün duygu seli
[?Peruk?] kapatmıyo' kalbimdeki [?keli?]
Yalan yazıyorsam kopsun ses telim

[Chorus: Kezzo]
Gel üstüme hep karayel
Sokaklarım loş
Yağ üstüme, olmalı sel
Göz altlarım mor

Gel üstüme hep karayel
Sokaklarım loş
Yağ üstüme, olmalı sel
Göz altlarım mor