Paul de Munnik
Zo Mooi
Niemand weet hoe sterk ze is
Niemand weet het werk
En er is niemand die haar kent
Niemand die gezien heeft wat ik zag

Niemand weet hoe groot ze is
Niemand kent haar nood
En die is hoger dan de toppen van de bomen
Die ons huis beschermen, elke dag

Ze is zo mooi, mooier dan ik zingen kan
Zo mooi, geen storm die haar bedwingen kan
Zo mooi, ik hou me aan haar vast
Ze is zo mooi

Niemand weet hoe ver ze kijkt
Niemand weet hoe diep ze rijkt
Geen mens komt in de buurt
Er is niemand die gestaan heeft waar zij staat

Niemand weet hoe goed ze is
Niemand kent de moed
Die er voor nodig is haar knopen door te hakken
En de weg te volgen die zij gaat

Ze is zo mooi, mooier dan ik zingen kan
Zo mooi, maar één die bij me binnen kan
Zo mooi, ik trek me aan haar op
Ze is zo mooi

Zo mooi, zo mooi, zo mooi
Zo mooi, zo mooi, zo mooi

Als ik zacht haar pracht bezingen kon
Had ik dat toch allang al wel gedaan
Als ik zingen kon hoe mooi ze was
Dan zong ik eigenlijk pas