Krokantje, ligt in zijn woning op zijn bankje
Gebaden in het zweet, nare dromen over drankjes
De dag beroofd van alle, overige plannen
Rode ogen, ontgoocheld en eentje die nauwelijks open kanne
Angstie en onzeker, pleinvrees xenofobie
Contact met friends and family? Beter van niet
Flarden van gister, door zijn geest spoken die
Lichaam als overreden, door een Range Rover Jeep
Nadorst als een bezete maakt krokantje snel een berekening
Hoe, wie, waar, wat, zijn de tekenen, die hem zeggen wat hij is vergeten
Want alles wijst erop dat hij van alles zou moeten weten
Eerst ging ie lekker, daarna ging ie slecht en hij weet geen woord meer wat na twaalven is gezegd
Vroeger deed ie stoer, maar nu schaamt hij zich toch echt
Zie in de spiegel slechts een waardeloze vent
Plotsklaps wordt er aangebeld, hij hoort kloppen op de deur
Krokantje kijkt verbijsterd, door achterdocht verscheurd
Iets begint hem te dagen, "Wat was er toch gebeurd?"
Trillend als Michael J. Fox, gezicht verschoten van kleur
In de gang staat zijn waardigheid die hij 's nachts ergens had laten liggen
Krokantje houdt het niet meer, tranen biggelen
"Het spijt me echt ontzettend, ik zal het nooit meer doen"
Waardigheid schudt slechts zijn hoofd en fluistert: "Domme oen".