[Verse 1-Μανιακός]
Χάνεις το χρώμα σου
Μάλλον απευθύνομαι στο πτώμα σου
Μάλλον είμαι νεκρόφιλος και ήταν η ώρα σου
Θα'μαι για σένα πάντα εκεί, στον τάφο σου από πάνω να γαμάω την μητέρα σου για πάρτη σου
Και όταν πεθάνω και εγώ,θα 'μαι στην κόλαση, για σένα
Η κόλαση και η κόλαση φως
Και όταν η μάνα σου πεθάνει και αυτή
Θα δόσεις κώλο για να γίνω και να μείνω ζωντανός
Ανέλυσε το λοιπόν, το κατά πόσο είναι υπέρ σου
Προτού να κάνεις τις επιλογές σου
Θα καταστρέψω το μυαλό σου,δίχως κόπο
Δεν δίνω μια δεν έχω τον τρόπο
Tεστάρω το μικρόφωνο ενώ κόβω
Το σώμα σου φίλε, λέγομαι φόβος
Για πάντα θα 'με νιώθεις, είμαι πόνος στην μέση μετά απ'τη μέθη, και, έχω την γεύση του θανάτου,γεύση σε κάθε μου λέξη

[Bridge-Portishead]
Inside your pretending
Crimes have been swept aside
Somewhere where they can forget

[Verse 2-Μανιακός]
Στόμα που φτύνει θάνα-το
Το στίχο, το στίχο μου θέλουν θανα-τομένο
Μένω με στίχο κατάνα
Ανοίγουν οι πύλες από το arkham
Τέρατα μες την αλάνα
Άνα-κατεβω, άνα-βολη
Γαμώ την χάπι βρω μπροστά μου απ'τη χαρμάνα
Δεν την παλεύω μια μάνα
Πεθαίνω σαν να καταπίνω παραμάνα
Κράμα
Μίσους και φόβου ώστε να πέσει το κάρμα
Ανά-θεμα το θέμα μου δεν χάνω
Κάνω τα πάντα πουτάνα