[آلبوم «پارانویا» | متن آهنگ «فریکم» از آرون و کوروش ]


[قسمت اول – آرون]
سرم رو شیشه بود رفیقام چت مست
ماشین بغلی پلی میکرد فرست کلس
میس کال مامانم رو گوشیم هی زنگ
ندارم حوصله هیشکیو امشب
همه فنا فکر میکنن رو به راهم
میاد کش روی کش بلانت روی بلانت
کل دنیامو میبینن توو چشام
دوتا فرشته چپ و راست روی پام
نمیاد چیزی به چشمم اما
بی اف اکسم فنمه الآن
آرزو کردم برگرده زمان
چون هر چی میگذره میبینم تنهام
خودم فریکم رفیقام کریپی
چشامون قرمز تره از تریپی
اتاقم هات باکس قلبم سرده
لشم فس تر میشم من شنبه
میاد آن تایم برف، خونه شده آلپاین
سردمه نمیتونم صاف وایسم، دیگه روی پاهام
کلی جنس میاد نمی‌افته سمه خونمون
یهو رد میدم میگیرم رو بکس خودم
تیمم تکمیله نمیخوام که پُر شه دورمون
انقد لشیم باید بدن توی شوک نشونمون
[قسمت دوم – کوروش]
آرون، چه خبر تهران
میگن هنوز توو کف این ورسان
ندی رد مد رو جنس منس، احمق شدی فیمس
برف کردتت دپرس، خارج از دسترسه پیجت
یاد شهرک رو میز پایپ
بجاش شمرون، یه بند میس کال
رو بیس رفت نوزدهم تا بیس چار
بدون فردات همین پانچان
یادت نره وقتی شدی راکستار
یه روز فقط پشتت بود آرمان
دیگه همه میدونن بازیه دست خودمون
هر چی زور زدی نمیادش ترپ به توئه کون
توی ترپ هاوس روتینه تا صبح بشوره پول
انقد لشیم باید بدن توی شوک نشونمون

[قسمت سوم – هومان]
کوری وان واساپ کری
دلمون تنگ میشه تهران ولی
انگار شب غربت تمومی نداره
یه روزی دوباره میزنه آفتاب ولی
کف خیابون میکشیم تیک آف فراری
میچوقیم همش از وید تهران نابی
اگه با تیمم این بالا سفت وایسادیم
چون خیلی چیزا ناخودآگاه بهم یاد دادی
یا، یا، یا
یه روز آخر بی حس رو کدئین،
میکنم خودمو هد شات، کوبِین
من و همه آرزوهام پَر
پر میشیم تووی آسمونا محو
هر چند الآنم هم فرقی نداره
چون رسیدن بهشون واقعا محاله
دپرشن تو وجودم ذاتا فعاله
بخندمم تعریفی حالم نداره