[Verse 1: Μάνι]
Εθισμένος σε ό,τι με καταστρέφει, εν τέλει
Καταραμένος
Στο σώμα μου ο θάνατος και στο χαρτί μου πένθος
Παντού καπνοί
Μες την ομίχλη βαδίζω σε μια καμένη γη
Πολλές φορές το γκρίζο γίνεται κτήνος και τότε μπορεί να σε καταπιεί, όπως τα αποτυπώματά μου η βροχή
Κοίτα πίσω απ' την πλάτη σου, κάποιος σε ακολουθεί
Και είναι απειλή σε αυτούς τους δρόμους που είναι τόσο σκοτεινοί
Απείθαρχοι
Σε αυτόν τον τόπο τον φόβο κάναμε φίλο για να ζούμε μέσα στον κόσμο
Έχω την νόσο και την τάση για να την εξαπλώσω
Εκπροσωπώ το bong κόλπο grosso και εφόσον
Ζούμε την εποχή του τέλους των ανθρώπων
Δίνω πόνο γιατί πόνο βλέπω δεν το καταστρέφω κάνει γκελ,ανάλογα στα πόσα ντεσιμπέλ,σε χτυπάει στο κεφάλι σου σαν κτελ, με καύσιμα αρκετά για να τραβήξουν ως τους κήπους της Εδέμ
Μέσα από τη Βαβέλ, ανασταίνουμε νεκρούς
Τους κουφούς μπορείς να κρατήσεις για οπαδούς
Και ότι ακούς είναι από τους δαίμονες για θνητούς
Τα τέρατα της Gotham κραδασμούς δοκιμάζουνε ναι
Και έλα με πλάτες και κονέ ζήτα μου μάχη
Ανίκητοι πύρινοι κυνηγοί μες στο παλάτι που ζουν σκιές
Αλλόκοτοι ρυθμοί και εναλλαγές
Οι τόνοι πέφτουν πέντε φονιάδες που καταστρέφουν
Ανοίγουνε πληγές σαν να τρέφουν
Γύρνα την πλάτη σου σε μας και θα χαθείς είτε είσαι MC
Είτε νταβατζής συντονίσου,σβήσε το τρέμουλο απ' τη φωνή σου, τραβήξου, βγαίνεις σκάρτα εσύ και η φυλή σου
Ανοίγω τις πύλες της κολάσεως, τιμή σου
Έχεις θέση στα καζάνια μας, ποιοι είμαστε θυμήσου
[Verse 2: Inka]
Γνώρισα πολλούς ανθρώπους για αυτό και αγαπώ τα ζώα
Τώρα που το rap έγινε μόδα και κυλάει σαν ρόδα
Τα συναισθήματα μας πιο βαριά και από κοτρώνα
Για να καταπατήσουμε του καθένα την κορώνα
Δεν σιχάθηκες το rap, αυτό σιχάθηκε εσένα
Τις πουτάνες τα λεφτά σου και όλα τα δαιμονισμένα σαν και εσένα
Η πένα μου αγγίζει τον πυθμένα
Και με κάνει να ασχολούμαι πιο πολύ με μένα
Υπάρχουν και άλλοι
Που φαίνεται η γλώσσα τους μεγάλη
Μα οι πράξεις τους μικρές μηδαμινές, ζάλη
Και όταν κοιτάζουν τον καθρέφτη τους βλέπουν το χάλι
Που τους περιβάλλει και ας μην ξέρουν τι θα πει κρεπάλη
Μας περιμένουν μέρες βρώμικες για τον καθένα νόμιζες
Πως θα ανοίξεις το στόμα να μιλήσεις
Εσύ που σε πορείες δεν πατάς και ας νομίζεις πως το να μου λες πως πίνεις θα σε κάνει μάγκα
Βρίζεις, αυτά που κάποτε φιλούσες για να βγάλεις CD
Και όλα εκείνα που σε ανέβασαν μωρή
Κοίτα να λες αλήθεια γιατί θα την πατήσεις και εσύ
Και μετά δεν θα υπάρχει δρόμος πια για την επιστροφή
Ανώμαλα του Bong φλεγόμενα μικρόφωνα
Για τον καθένα θα τα λέω ομόφωνα όπως πρώτα
Το στυλ μου εξελίσσεται σαν ντόπα
Το 'πα κάποτε μα δεν με πίστεψες και τώρα ρώτα να μάθεις
Αν μπορείς καημένε να μας φτάσεις, μάλλον θα περιμένω πολύ να έρθεις να μου κλάσεις
Και για αυτό που σου λέω δε χρειάζομαι συστάσεις
Πόσο μάλλον να πω αλήθεια πως δεν θα μας φτάσεις
[Verse 3: Tsaki]
Στίχων μόλυνση, απ'τον καιρό που ενώθηκαν μυαλά
Ονόματι Da Bong γενιά του μίσους κόπανοι φλεγόμενοι
Κομήτες φορτωμένες ετοιμόλογες βαλλίστρες έτοιμες να επιτεθούν στον κάθε καριολό-ανάλατο
Όπως πάντα, ανάλογα με τις βλέψεις σου πάντα πάτα απότομα και απρόσμενα στα πρόσωπα ζημιά ανώφελα τα
Μελάνια μας σε στόματα να τρίψουν την βρωμιά που κουβαλάτε όλα να γίνουν αισθητά
Σου το ΄χα τάξει, πως τέτοια μια πουτάνα δεν θα γράψει κανε χάζι
Ακολούθα τα λόγια των Καμικάζι και αν δυστάζεις παλούκια στον κώλο να μη νυστάζεις
Είναι, το Bong που κράζεις φίλε Gotham δε σε πάμε
Πούστη μάθε το και φύγε καλυφτείτε τα τετράστιχα μας μάστιγα
Ούτε να το φανταστείτε αυτά που γράφετε πως ζείτε γαμηθείτε
Σκίζουμε μήτρες όσο ηχογραφείτε εδώ οι δαίμονες διψάνε
Πούστη μάθε το και φύγε καλυφτείτε τα τετράστιχα μας μάστιγα
Ούτε να το φανταστείτε αυτά που γράφετε πως ζείτε, γαμηθείτε
Σκίζουμε μήτρες όσο ηχογραφείτε εδώ οι δαίμονες τρέφονται μόνο σάρκα που ασελγείτε....

[Verse 4: Mastigo]
Ξέχασες τους, ρυθμικούς αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
Κανε σους, εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες αναδύονται, γάμα τους αυτούς και την πουτάνα μάνα τους
Καταπάνω τους βάζω φωτιά στα πλάνα τους,κοπάνα τους
Θάνατος στους αθάνατους και δες το ραπ δεν εξαρτείται απ τις πνοές χορδές
Αναδρομές σε λόγια γνώριμα του χθες μου λες
Πως γράφεις κάθε μέρα δεν το νιώθεις όμως μπες
Στο παιχνίδι της παράνοιας που καίγονται ψυχές
Φτάνουν δυο στιγμές να νιώσεις πως δεν θες να μας κοντράρεις
Έχουμε υλικό αρκετό για να σαλτάρεις
Γουστάρεις
Προτιμώ τον κώλο τον δικό σου ακόμα κι απ' της Πάρις
Αν δεν δώσεις δεν θα πάρεις που μοιράζει skills με δόσεις τρέλας
Μπούφο να φλιπάρεις,κι αν γουστάρεις
Έλα σε live μας για να φρικάρεις
Ελλάδα είναι το μόνο crew που φτύνει λάβα
Καθώς φτάνουμε σε παρασύρουμε ναι στον Κεάδα
Παρά τα άλλα το crew μας πάντα σχέδια μεγάλα
Υποστήριξη στα πάρκα και εσύ μύγα μες στο γάλα
Ξέχασες τους ρυθμικούς αναπλαστήρες των ρυθμών θανάτου οπαδούς
Κανε σους, εξαπλώνεται από επικούς παλμούς καταστροφικούς σεισμούς
Ομικάδες για να ακούς
[Instrumental outro: Mani]