[Verse 1: Inka]
Άμυνα, αντέχω γιατί έχω πολύ stamina
Μακάρι να, λέγατε το πως βαδίζετε και αυτά που χτίσατε πως τα έριχνα
Να 'ριχνα βενζήνη στο σπίτι σου παρανάλωμα πυρός
Κανεις δεν μου μυρίζει σαν εχθρός
Ογκόλιθος μουσικός, bong da city
Απ' την ανατολή ως και τη δύση
Φέρνει φύση, ποτε εμείς οι 2 δεν ήμασταν ίσοι
Και αν χιονίσει, τρέχα να το καλύψεις μην σου σβήσει
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι άχρηστοι από τη φύση τους
Φαίνονται μοναχα με την κρίση τους, φοβία
Αυτά που μου έλεγες μάλλον σε κάνουνε μπροστά μου να εμφανίζεσαι κυρια
Άκου τι συμβουλή και τσούλα το προς την πορνεία
Η στίχοι μου θυμίζουνε πυθία αναλύονται σαν βία
Μπλέκουνε το πέρασμα τις γνώσης στα ηχεία
Και αν δεν έχεις αυτοάμυνα τρέχα να βρείς πορεία

[Verse 2: Μάνι]
Θανατιζόμαστε πολλές φορες, τον έλεγχο χάνω και ξεχυνόμαστε
Κατεδαφίζουμε, καταναλώνουμε κατάρα δίνουμε
Κάντα σου χώνομε και καταστρέφω το μυαλό σου μα
Δεν μεγαλώνουμε
Ποτατι δε σέβομαι
Πότη, δεν χρωστάω και τρελαίνομαι
Ποσο σε σιχαίνομαι δεν λέγεται, δεν κρύβομαι
Δεν έχω πρόβλημα να φαίνεται
Δεν είμαι εκεί και απλά γαμώ στο rap και αυτό το ξέρετε
Δεν αντιστέκεσαι, όταν πηδάω όλο το crew σου
Και κανεις πως δεν βλέπεις, σαν δεν ντρέπεσαι
Δεύτερος έρχεσαι, παρακολούθησε με, σκάω
Μέσα από τον υπόνομο βρομάω και με παρεξηγήσατε
Εγώ δεν είμαι, ούτε θέλω να γίνω αυτό που γίνατε
Μεθώ τον ουρανό σαν πέφτει η νύχτα
Και δεν μου καίγεται καρφί για σένα, εφόσον είμαι πίτα
Εφόσον αμφιβάλλεις όμως, πως έχω μικρόφωνο στιλέτο μπες στην πιστα
Και αντιμετώπισε με ξένε, να δεις την γλυκα
Ξυπνα μύγα, το rap σου μπάζει από παντού μάλλον θα σου δώσαμε μούφα, ξήγα