[Verse 1: Μάνι]
Και νοιώθω τόσο κενός, τόσο που γράφω με κενά προφανώς
Κοινώς, κίνηση εμπρός
Ο κυνικός κυνηγά το φως σε κινηματογράφους για τυφλούς συνεπώς
Τέσταρέ με, στο αίμα σου καίω, κατάλαβέ με
Το στόμα μου δεν κάνει ό,τι του λένε
Και αναρωτιέμαι πόσοι έχουν την ικανότητα να βρεθούν κάτω στο πάτωμα δίχως πτώση
Όσο μεγάλωνα περιμένανε πως θα μάθαινα, πόσο λάθος ήταν, είχα άμυνα
Έβαλα το κεφάλι του συμμαθητή μου μες στα κάγκελα γιατί με κοιτούσε δίχως να 'θελα
Δύο χάπια είναι απόψε το ταξίδι μου τσιγάρο δίχως κάφτρα
Και προσπαθώ να ανάψω απ' τις κουζίνας τα μάτια
Μα είναι ανώφελο, είμαι κομμάτια

[Verse 2: Κακοήθης]
Δεν ξέρω τώρα τελευταία τι συμβαίνει
Ο νους μου έχει χαθεί και εκεί που μένει
Δε βλέπει να τη βγάζετε φέτος, ρε γαμημένοι
Μπροστά απ' την τηλεόραση είσαι τώρα τρεις ώρες πιο σκαλωμένη, δες τι μένει
Όλα τα πήραν μία νύχτα μονάχα που 'χα πεθάνει
Είναι ρουφιάνοι και πιο ρουφιάνοι οι μπάτσοι, δεμένοι
Εν έτη δυο χιλιάδες έντεκα πιο φορτισμένοι
Και με χόρτο πιο πολύ καβατζωμένοι
Πας ψηλά μα ότι πάει πάνω μάθε κατεβαίνει
Κι αν δες πέσεις θα σε ρίξω εγώ, στο υπόσχομαι
Μέλη της σατανικής οργάνωσης Bong Da City
Πιο κολλημένοι, θα δούμε ποιοι θα μείνουνε εν τέλει
Μαλακισμένοι, πουτάνα από την ώρα που ο Ήλιος ανατέλλει
Εξαφανίζεσαι, πας να πλησιάσεις και μολύνεσαι
Εμείς στην κόλαση και 'συ στην τηλεόραση και ρόμπα γίνεσαι
Ξεφτίλα γίνεσαι
[Verse 3: Inka]
Σαν παραισθήσεις, εκρήξεις στο μυαλό μου αναθυμιάσεις
Τις αισθήσεις αδύνατο να τις ακολουθήσεις
Κι αν κολλήσεις σου δίνω χέρι να αντιμετωπίσεις μέσα από καπνούς αφίξεις
Το μυαλό μου έχεις αναλύσεις
Είναι που αντιστάθηκα
Γι' αυτά που λένε στον κόσμο μου δε νοιάστηκα, πήρα το θάρρος και κοντοστάθηκα
Σαν ύψωσαν το ανάστημα
Το μόνο που φοβάμαι στη ζωή είναι τα δικά μου τετράστιχα
Και λιώνω σαν τα λάστιχα στο δρόμο
Πάντοτε αποτυπώνω τις λάθος σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου που δε με αφήνουνε
Και πελαγώνω, γυρνώ νύχτα στο δρόμο
Το φόβο μου στα πόδια, για ό,τι ζω, γι' αυτό ματώνω
Ναρκώνομαι συχνά κι αυτό πάντα για να αντέχω πολλά
Μες στις σκέψεις μου καρικατούρες παίρνουν ποσοστά
Μην ψάχνεις να βρεις συνοχή σε αυτά τα λίγα λόγια
Δεν ήμουν στα καλά μου ποτέ, έξω απ' τα δόντια