[Verse 1: Winne]
Vrijdagavond, was alleen op stap
Rode Nikes, rode sjaal, rode Nike-joggingpak
Bij m'n moeder in de straat, voor haar portiek
Handen in m'n tas, sleutels zoeken
In gedachten was ik al op de trap
Ik vond m'n sleutels in m'n achterzak
Toen er een tjap langs me liep
Waarschijnlijk snakkend naar aandacht
Hij zei "Rood is de kleur van de dood"
En ik dacht "Wat, gek!
Chroom is de kleur van de loop"
Hard is de klap van de stoot
Toen ik bewoog werd ik wakker geschud
Door de stem in mijn achterhoofd

[Hook]
"Winne, betreft dit leven of dood?
Hoe hoog is de nood?
Een tjap als deze neemt je mee in de goot"
En ik ben niet het type met een kort lontje

[Verse 2]
Maar ik heb trots en m'n hart
Begon toch sneller te kloppen, adrenaline te pompen
En deze boy zijn woorden waren voor mij
Net als zout in open wonden
"Weet je tegen wie je praat?
Voor het huis van mijn moeder in mijn eigen straat?
Heb je coke gesnoven? Loop je coke te roken?"
M'n visie zwart-wit, shit
Daarna werd het rood voor mijn ogen
"Weet je niet dat sommige wegen ook doodlopen?
Je sommige uitspraken met de dood moet bekopen?"
Hij hing voorover gebogen, ogen rood bloed doorlopen
En ik heb deze gozer nooit gemogen
Dus ik haalde uit (BANG!)
Niet met me vuist maar met de elleboog
Hij stortte in als de towers, niets aan gelogen
Daarna heb ik me over hem heen gebogen
En het lemmet van m'n mes, in zijn borstkas gestoken
Beest in me losgebroken, slagader geraakt
Na een minuut door zijn bloed ondergespoten
M'n rode joggingpak was toen drie tinten roder
En de stoep leek door zijn bloed op een bordeauxrode loper
Even gingen m'n ogen dicht, ik voelde me vies
Als die vrouwen van de nacht die geld verdienen bij rood licht
Voetstappen, een deur ging met een zwaai dicht
Gevolgd door een sirene en een blauw-rood zwaailicht
Shit