Verse 1 :

Yine karşınızda duruyor kaderinin esiri
Dinlemez kimseyi yazar karanlıkta zifiri
Konuşmayı sevmez onu anlamaz hiçbiri
Yaşadıkları bitirmişti hatırlar eskileri


Pişman bir karakter beyinde kırmızı bülten
Kalem kağıdının dikenleri kırmızı gülden
Gerçekleri söylerdi olayları hatırlardı dünden
Sahteliğe inat ayrılmıştı sürüden


Birbirini öldürüp vurdular mutlu oldu insanım
Sömür yakıp yıktılar çaresize vurdular
Dayanamadı o büyümüştü içindeki yıldırım
Çaresizce üçüncü sayfa haberlerine baktılar


İnsan dünyaya saf ve masum olarak gelir
Köşede duran vazo gibi tozlanır ve kirlenir
Masumların ölümü komedi filmi gibi izlenir
Kaybeder insanlığını kalan kırılan bir tebeşir


Küllerinden doğmuştu karamsarlık yeniden
Parasızlık ve gençliği kayıp gitti elinden
Eğer bu sistem böyle devam ederse
Pekte umut vaad etmeyin gelecek mutlu yeni nesilden


Fakirlerin yaşamı da hayalleri de standart
Sararan hatıralarını kaybedenler fizanda
Acele etmek ölmek için beklediğin sıranda
Bol kan ve hayal edemeyeceğiniz yarınlar