[Ρεφραίν]
Τα μάτια ανοίγω και το στόμα μου βρυχάται
Στην πόλη που κοιμάται 20 ώρες την μέρα
Φορμόλη για τα νεύρα τα πόδια μου σε κάρβουνα
Παγιδευμένα να μην σε τρέξουν όπως το θελαν
Γίνομαι κάτι που φιλά μέσα του στάχτη
Ένα πράγμα από τέφρα με τα αυτιά του βουλωμένα
Φίλοι και εχθροί όλοι τους μοιάζουνε λυκάνθρωποι
Οπλίζω τη θαλάμη με την ασημένια σφαίρα

[Verse 1]
2015 λόγοι
Να σηκωθούν οι στρατιώτες μέσα από το καταγώγι
Οι λοχαγοί είναι παρόντες η γραμμή η πρώτη μπόσικα κρατάει και δεν την τρομάζουν κροτοι
Ρεμβάζω κίνηση στην άσφαλτο ηλεκτροφόρα κύματα συσσωρευτηκαν σε έναν τόπο άσπλαχνο
Κρύφτηκα στα συννεφα βροχή προκάλεσαν πάνω στο χώμα που μεγάλωσα
(?) χαντακωσα κατάφερα πρόλαβα και έζησα ότι δε μου δωθηκε σου στέρησα
Μόνο τώρα και όμως είναι αρκετό έως και μέγιστο να σε κάνω να σωπασεις κάτω απ'την πανσέληνο
Και στο λαιμό μου γλώσσες κρεμασμένες κύριε
Αυτιά κομμένα και χιπ χοπ για τελεταί μυστήριαι
Κι αυτή η μάχη είναι πιο μεγάλη από σένα γιαυτό κατέβασέ το και προχώρα
Τα όνειρα μου δεν αναπνέουν σ’ αυτή τη χώρα, αυτήν την ώρα
Μπαίνει αιφνίδια η ίδια μπόρα
Βλέπω αετούς να τρέφονται με θεία σωθικά
Βλέπεις στον ύπνο σου συχνά την μαύρη μόρα
Εδώ στους προδότες την πλάτη μας γυρνάμε
Δοξαζουμε τους παρόντες και όταν τραγουδάμε
Νιωθουναι το ρεύμα οι πεσόντες του θιάσου
Τα μάτια μας γυαλίζουν τα χερια ψηλαφίζουν την αγάπη
Κι αν στο πάτωμα κειτεται σα κουφάρι
Δεν δακρύζουν οι μιμοι ήρθαν να προκαλέσουν πάλι
Τα ρόπαλα των bangers για σκανδάλη
Τα σκόρπια κόκαλα κι η μυρωδιά από το λιβάνι

[Ρεφραίν]
Τα μάτια ανοίγω και το στόμα μου βρυχάται
Στην πόλη που κοιμάται 20 ώρες την μέρα
Φορμόλη για τα νεύρα τα πόδια μου σε κάρβουνα
Παγιδευμένα να μην σε τρέξουν όπως το θελαν
Γίνομαι κάτι που φιλά μέσα του στάχτη
Ένα πράγμα από τέφρα με τα αυτιά του βουλωμένα
Φίλοι και εχθροί όλοι τους μοιάζουνε λυκάνθρωποι
Οπλίζω τη θαλάμη με την ασημένια σφαίρα

[Verse 2]
Συχνάζω μέσα σε υπόγεια έτσι μ'αρεσει
Έχω στο στόμα μου συχνά πυκνά την ίδια γεύση
Πήχτρα σκοτάδι στην καρδιά μου σαν αυλαία πέφτει
Στο παραλήρημα χορεύω αγκαλιά με την μέθη
Όταν το δρόμο να μου δείξεις θέλεις που μου πρέπει
Μία καραμπίνα μες την μύτη σου σε σημαδεύει
Όπως και να το κάνεις φίλε μας αξίζει
Ένα καλύτερο μέλλον απ' το υπάρχον ήδη
Κι αν για παιχνίδι βγεις θα περπατήσεις στο σανίδι
Στους καρχαρίες θα ριχτείς σαν να είσαι σκουπίδι
Έγινες κάποιος με το ξυρισμένο φρύδι
Ένας Πινόκιο φτιαγμένος από ροκανίδι
Έχω τον πέλεκυ να αιωρείται και ας ξυρίζει στην λογική μου μοιάζει με φαλτσέτα που ξυρίζει κόντρα στον νομος
Που διαφθείρεται όταν νυχτώνει δικαιοσύνη πουθενά και όλη μας δολοφόνοι

[Ρεφραίν]
Τρέμουν την ασημένια σφαίρα
Τρέμουν την ασημένια σφαίρα
Τα μάτια ανοίγω και το στόμα μου βρυχάται
Στην πόλη που κοιμάται 20 ώρες την μέρα
Φορμόλη για τα νεύρα τα πόδια μου σε κάρβουνα
Παγιδευμένα να μην σε τρέξουν όπως το θελαν
Γίνομαι κάτι που φιλά μέσα του στάχτη
Ένα πράγμα από τέφρα με τα αυτιά του βουλωμένα
Φίλοι και εχθροί όλοι τους μοιάζουνε λυκάνθρωποι
Οπλίζω τη θαλάμη με την ασημένια σφαίρα

[Outro]
2015
Φορμολη για τα νεύρα
Και ’χω τ' αυτιά μου βουλωμένα
Detro ever-s-o-r
Σόδομα και Γόμορρα
Είναι χούλιγκαν ραπ νιώσε το ρεύμα
Για όσους τρέμουν την ασημένια σφαίρα
Ερχόμαστε
Βύρωνας Αλεξ/πόλη
Είναι η ασημένια σφαίρα