איך בלאָנזשע אין געטאָ, פון געסל צו געסל
און קיין ניט געפונען קיין אָרט
ניטאָ איז מיין ליבער, ווי טראָגט מען אריבער
מענטשן, זאָגט כאָטש א וואָרט

עס לויפט אויף מיין היים איצט דער הימל דער בלויער
וואָזשע האָב איך איצט דערפון
איך שטיי ווי א בעטלער ביי יעטוויטן טויער