בין איך מיר אַ לערערל
קנעל איך לשון-קודש;
קומט צו מיר אַ חנהלע
לערנען אויפֿן חודש
ווי די זון נעמט אונטערגיין
קומט זי שוין צעלויפֿן;
טײַטש איך לשון-קודש איר
אויפֿן נײַעם אופֿן

"ראש" פֿאַרטײַטש איך חנהלען
גלעטענדיק איר קעפּל;
פֿרעגט זי וואָס "תפּוח" איז
גיב איך איר אַן עפּל
הייב איך אָן מיט חנהלען
שיר-השירים זאָגן
הייבן אונדז די הערצער אָן
האַסטיקער צו שלאָגן

קומט זי אין פֿרימאָרגן
זאָגט זי צו מיר שלום!
און אַז זי גייט אַוועק –
בלייַב איך ווי אין חלום
עס גייט אַוועק אַ וואָך –
עס גייט אַוועק אַ חודש –
און די שיינע חנהלע
קען שוין לשון-קודש