[Verse 1]
Είμαι ο θεός του φωτός όσο ο κύκλος της ζωής κρατά
Ο δημιουργός των πάντων
Λαθών και σωστών, καλών και κακών, ζώντων και νεκρών και μόνο μ' ένα τα πτηνά
Μόνο με ένα είδος συγγενεύω
Καλησπέρα, Ρα
Λευκό γεράκι απ' τη δύση ανατήλλω
Στο ένα μάτι μου έχω την Σελήνη στο άλλο τον Ήλιο
Οι Αιγύπτιοι ετυμολογικά ταύτισαν το όνομά μου με τον ουρανό
Γι' αυτό τα νέφη περικλείω
Κόσμος κυλά σύμφωνα με τη βούλησή μου
Χωρίς να με ξέρουν, χωρίς να ακούνε τη φωνή μου
Τελευταία νοιώθω πως γερνάω και από τα χρυσαφένια χέρια
Φεύγει το σκήπτρο και η δύναμή μου
Τον πατέρα μου, οντότητα του χάους, εν ονόματι Νουν παρακάλεσα να βοηθήσει
Κι αφού
Υποκλίθηκε στα θαυμαστά μου έργα, πρότεινε μια ανθρώπινη καταστροφή για λύση
Μετά από απόφαση μεγάλη
Έστειλα στους κατοίκους τον οφθαλμό μου μέσα από την μορφή της Άθωρ
Ή αιμοδιψούσε ή καταστασπάραζε ανθρώπους για μερόνυχτα
Όσα μερόνυχτα στίχους γράφω
Ο αφανισμός σας ήταν βέβαιος, επώδυνος, ακέραιος
Ήταν θέμα ημερών, νομίζω
Μέσα μου όμως είχα πάντα κάτι ανθρώπινο
Που με έκανε σωτήριο σχέδιο να επινοήσω
Εφτά χιλιάδες πιθάρια ένα-ένα κάθε πιθάρι
Γέμισα με μπύρα από κριθάρι
Μπύρα βαμμένη με κόκκινο χρώμα σαν αίμα, στο μάτι, στο στόμα
Ύστερα τα έριξα στο χώμα
Η θεά τα ‘πιε γουλιά γουλιά
Και ζαλίστηκε, μέθυσε, κοιμήθηκε μετά
Ξέχασε τον στόχο και γι’ αυτό ζείτε ακόμα
Χάρη στον θεό που είδε στην έρημο να πετά
[Bridge]
Από την άλλη ο ανθρώπινος...

[Verse 2]
Είμαι ο θεός του εαυτού μου
Ή ο θεός του τίποτα
Ο δημιουργός ηλίθιων γραπτών που σύνθεσα
Ό,τι γράφω είναι ή αλήθεια ή απάτη
Παραδόξως, όμως, όλα θα σημαίνουν κάτι
Καιροί που βασίλευα και τα χρόνια τα καλά μου
Όταν είχα την παιδική αθωότητά μου
Όταν έχασα τη δύναμη, το κύρος μου
Όταν είδα με άλλη οπτική τους γύρω μου
Δεν έχω πατέρα τον Νουν
Έχω χέρια που πατέρα περήφανο να σε κάνουν προσπαθούν
Δεν τα καταφέρνουν και πολύ μα σε αυτά πιστεύω
Γιατί μόνο αυτά με υπακούν
Ποίηση σε άλλο βαθμό και σε άλλο στάδιο
Σήμερα το ακούς, το γράφω αύριο
Ο αφανισμός των ανθρώπων μπορώ να πω ότι σημαίνει την προσπάθεια να μείνω ο ίδιος άνθρωπος εν μέρει
Κι η προσπάθεια καλά κρατεί
Όσο για αμφισβήτηση αναμφισβήτητα δε σταματά
Βοηθός στον αφανισμό ήτανε η Άθωρ
Βοηθός στην απομόνωση η μοναξιά
Αλληγορικά συνεχίζοντας, κάτοικοι ταυτίζονται με όλα εκείνα που σταδιακά παράτησα
Φίλοι που ήταν ανεπαρκείς
Θηλυκά που απλά μετάνιωσα που αγάπησα
Τα πιθάρια είναι τα κουπλέ μου
Αίμα είναι κάθε πίκρα μας μεμονωμένη
Όσο για την μπύρα, δεν υπάρχει αμφιβολία
Κάθε μου μεθύσι που στα πόδια σου με σέρνει