[Verse 1]
Το για πάντα κρατά όσο το ποτέ
Ακόμα  σουρωμένος, ακόμα ξυπνάω στο καναπέ
Ειλικρινά,  η επιτυχία δε μ' άλλαξε ούτε λίγο
Σε γενικές γραμμές απλά πληρώνω αυτά που πίνω
Γράφω την αλήθεια και τη σβήνω, απορώ ακόμα πώς ακούσαν τη φωνή μου
Κόσμος  κάθε μέρα ζητάει τη συμβουλή μου για να σώσω τη ζωή του λες και ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου
Έβαλα  στην πλάτη μου το άγχος
Ό,τι αγαπάς δεν είναι λάθος μου 'χες πει, βρήκα την αγάπη μου μονάχος
Έγραψα  με πάθος, λύγισα απ' το βάρος στη σκηνή
Ήταν Κυριακή, δυο 'βδομάδες πριν βγάλω CD
Πήρα μια βαλίτσα έφυγα απ' την Κομοτηνή
Πέτυχε το κόμπλεξ και μου άλλαξε τη ζωή
Αλλά  δεν είναι κάθε μέρα Κυριακή
Κι άντε να δούμε πού θα βγει
Η μάνα λέει «έχεις παρατήσει τη σχολή κι όλα είναι πρόφαση»
Αντί να δίνω μαθήματα, έδωσα τη ψυχή στο ραπ και ελπίζω να 'χω πάρει τη σωστή απόφαση
Δεν έχει πίσω γύρισμα, δεν έχει πίσω
Μία για να εκφραστώ και μία για να ζήσω
Ζητώ συγνώμη που το 'χω κάνει τόσο προσωπικό
Αλλά δεν έχω κάπου αλλού για να μιλήσω

[Bridge]
Κι όλα θα φύγουνε, όλα θα φύγουνε
Η φήμη, οι ακροατές, τα χρήματα θα φύγουνε
Οι γύρω-γύρω, οι ξένοι κι οι περαστικοί θα φύγουνε
Και πριν να φτάσει το πρωί κι εμείς θα φύγουμε
Κι όλα θα φύγουνε, όλα θα φύγουνε
Οι φίλοι, τα χαμόγελα, τα βλέμματα θα φύγουνε
Τα πιο ωραία καλοκαίρια μας θα φύγουνε
Αλλά οι πιο αθώοι στίχοι μας θα μείνουνε
[Verse 2]
Έλα, δεν έχει αύριο
Πίσω στην αρχή στο ματωμένο μου τετράδιο
Ήτανε επίτευγμα που γέμισα το μαγαζί
Τώρα περιμένω τι στιγμή που θα 'ναι άδειο
Αυτό είναι τα χαρτί μου, αυτή είναι η άποψή μου
Η κοινωνική εκδίκησή μου, δεν είχα τέτοια πρόθεση
Μα είναι θαύμα που ζω
Είναι θαύμα που δεν έχω πεθάνει από αναρρόφηση
Βάλαμε στο σπίτι νέες πόρτες για τα κρύα
Νέα παράθυρα να μην μπαίνει υγρασία
Αδερφέ, το νόημα κάπου χάνεις
Εγώ γι' αυτά ραπάρω, εσύ ποιός είναι ο λόγος που ραπάρεις;
Τελευταία γράφω πιο ρηχά, πιο πεζά
Λίγο πιο κακά, λίγο πιο χαζά
Δε γαμιέται, δε θέλω να πω κάτι βαθύ
Δεν μπορώ να ξαναγράψω κομμάτι σαν το Βαρύ
Σ' αγαπώ γιατί με ηρεμείς, ήπιαμε δυο μπύρες στη ταράτσα και κατάλαβες το ύφος μου
Μαζί σου μπορώ και κοιμάμαι σα παιδί, και γενικά έχω ένα θέμα με τον ύπνο μου
Αυτό είναι αγάπη, το πήρα απ' τη γιαγιά μου πριν πεθάνει
Που ερχότανε κάθε πρωί απ' το χωριό στη Ξάνθη
Που μ' έπαιρνε από το χέρι για να με πάει στο σχολείο
Και μες στο καταχείμωνο γυρνούσε με ένα γάντι
Ζήσαμε καλές ή κακές εποχές και ξέρουμε
Πλέον εκτιμάμε αυτό που έχουμε
Άκου το, πασά μου, κι άμα δε σε αγγίζουν τα γραπτά μου
Ή δεν ξέρεις από ραπ ή δε ξέρεις το ραπ μου
Σήμερα ξημέρωσε νωρίς
Δεν είμαι τραγουδιστής, συνθέτω με λέξεις τ' όνειρό σου
Κι αν το Hip-Hop είναι το Rock της εποχής
Να προσέχεις τι θα πεις για το τομάρι μου στον γιο σου
[Outro]
Falco