[Verse 1]
11 Σεπτέμβρη, 6 το πρωί
Εξεταστική, ως συνήθως σερί
Χρωστάω ακόμα πολλά στην κωλοσχολή
Και λέω να πάω να δώσω μήπως κάτσει η τυχερή
Μένω στην Ξάνθη, άρα η Κομοτηνή
Δεν είναι και μεγάλη διαδρομή
Στις 7 το πρώτο λεωφορείο αναχωρεί
Θα ακούσω στον δρόμο 2 μαλακίες, στις 8 θα είμαι εκεί
Τελευταία είμαι okay, όχι άδικα
Ο κόσμος λέει ότι σάρωσα
Το tour μου έγινε sold out, τον δίσκο μου τον αγάπησαν
Κι αν μη τι άλλο, έβγαλα πολλά χιλιάρικα
Επιτελούς πάω σε νέα πόλη
Με νέο σπίτι, νέο πορτοφόλι
Κι αφού ρωτάνε για νέα κομμάτια όλοι
Η μπογιά κρατάει και τ' όνειρο δεν τελειώνει
Πίσω στο θέμα μας, 6 και 11
Έβαλα στην τσάντα 2 μολυβιά που 'χα εύκαιρα
Άνοιξα μιά κουτά από κάτι παπούτσια κι έβγαλα
2 τσαλακωμένα πενηντάρικα, κι έφυγα
Έφτασα στο ΚΤΕΛ νωρίς, ακόμα δεν ξημέρωσε θαρρείς
Καθόλου δε με χάλασε, θα πιω τον καφέ που δεν ήπια σπίτι χωρίς άλλη φασαρία, χωρίς να ενοχλεί κανείς
Η ατμοσφαίρα άχρωμη
Πίσω απ' τον πάγκο με τις μηχανές καφέ είναι καθιστή μια 50χρονη
Σηκώνεται μόλις με δει το μάτι της
Κι εγώ χαμογελώ γιατί θα 'μαι ο πρώτος πελάτης της
«Έναν Nes αχτύπητο γλυκό, παρακαλώ»
Κι ενστικτωδώς γυρίζω το βλέμμα χωρίς να θέλω
Και βλέπω έναν κωλογερο στα 2 μετρά από 'δώ
Μ' ένα σκατοπουκάμισο κι ένα παλιό καπέλο
Ομολογώ πως τον σιχάθηκα
Τι στον πούτσο θέλει πρωινιάτικα;
Εντωμεταξύ βγάζω απ' την τσέπη μου το ένα 50άρικο και το πετώ διστακτικά στον πάγκο σαν να ντράπηκα
Ένα 20ρικο και κέρματα και τάληρα
Μάζεψα τα ρέστα όσο ο μαλάκας μ' αγναντεύει
Τα 'κανα μια μπάλα, τα τσαλάκωσα και τα 'βαλα όσο πιο βαθιά μπορούσα μες στη δεξιά μου τσέπη
Πιάνω τον καφέ μου κι ο πάππους με ξανακοίταξε, το σώμα μου γύρισε, την πόρτα αναζήτησε
Έκατσα στο πρώτο τραπεζάκι, έκαψα ένα τσιγάρο και σκεφτόμουνα τον πούστη που με σύγχησε
Ο γαμημένος, κοιτούσε τα λεφτά μου
Τα πήρα με τον κόπο μου, μαγκιά μου
Δεν έκλεψα κανένα, πούστη, εγώ δεν έκλεψα κανέναν
Δεν είμαι πρεζάκιας ή ζητιάνος σαν κι εσένα
Είδες έναν αδύνατο τυπακο με γυαλάκια
Και νόμιζες απλά θα με φερμάρεις, ρε μαλάκα;
Αυτά σκεφτόμουν κι αλλά τέτοια με τον νου μου
Όσο κοίταζα με τρόπο με την άκρη του ματιού μου
Η σκέψη μου διακόπηκε από τρόμο
Προς το μέρος μου έρχεται, αλίμονο και μόνο
Μόνο και να θέλεις, ρε μαλάκα, να με κλέψεις
Θα σε κάνω να μην μπορείς να προφερεις λέξεις, κι άντε γαμήσου
[Bridge]
Ha, ναι, λοιπόν

[Verse 2]
Είπε καλημέρα, κούνησα τα βλέφαρά μου
Κι έκλεισα σφιχτά τα λεφτά μου στα δάχτυλά μου
Με ρώτησε αν μπορεί να κάτσει, αν έχω λίγο χρόνο
Και σήκωσε την πρώτη καρεκλά απ' τα δεξιά μου
Τα χεριά του ήταν μαύρα, τα δόντια του ήταν σάπια
Τι κάνω εγώ εδώ μ' αυτόν τον άντρα;
Με κοτιαξε στα μάτια, πήρε μια ατσουμπαλη ανάσα
Άνοιξε το στόμα του και είπε:
«Δεν είμαι κλεφτής, δεν είμαι ζητιάνος κι αλκοολικός
Έκανα λάθη και στη ζωή κατέληξα φτωχός
Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω κι ας το κάνω προφανώς
Απλά δεν έχω 1 ευρώ για να γυρίσω στο χωρίο
Έχω ξεμείνει
Είμαι κάπου 2 μέρες εδώ κι έχω ξεμείνει
2 μέρες μένω οπού βρω, τι στην ευχή; Άλλη μια αλλόκοτη αυγή
Άλλη μία μέρα που ξεμένω στη ζωή
Άνοιξα το πορτοφόλι, πέταξα ένα κέρμα
Υποτιμητικά του είπα «Καλημέρα»
Κι ενώ σκεφτόμουν πως το ποίημα δε συγκίνησε
Αυτός με κοίταξε και λύγισε
Δάκρυα στο μαύρο πρόσωπό του κατρακυλάν σαν νερό
60 κάτι χρόνων τύπος σπαρταρούσε σαν μωρό
Είπε «Αγόρι μου, δεν έχω αλλά λογία, ευχαριστώ»
Κι εγώ σκεφτόμουν τι άξια μπορεί να 'χει 1 ευρώ
Μπήκε μες στο ΚΤΕΛ ξανά να κόψει εισιτήριο
Όσο απ' το παράθυρο κοιτούσε τη μορφή μου
Γύρισε και μου δώσε ρέστα 20 λεπτά
Ήταν το πιο ακριβό 20λεπτο της ζωής μου
Φίλησε τα βρόμικά μου χεριά ενώ απ' τη μεριά μου η απολυτή σιγή
Τα ποδιά μου κόλλησαν και το στόμα μου πάγωσε, σ' όλη τη ζωή μου δεν έχω νιώσει τόση ντροπή
Γιατί εγώ που έχω γεννηθεί στη λάσπη και το χώμα
Εγώ που έχω φάει τόσο πόλεμο σε όλα
Εγώ που μάτωσα για να μην κρίνουνε τα μούτρα μου
Μόλις μίσησα κάποιον από τα ρούχα του
Εγώ που ζούσα στο περιθώριο χρόνια
Που επιζούσα με δανεικά μακαρόνια
Που μόνο το κακό του κόσμου σας φοβόμουνα
Είχα γίνει όλα αυτά που σιχαινόμουνα
Μίσησα το χαζό μου μυαλό γιατί είχε δράσει μ' έναν τρόπο κατασκότεινο
Σήμερα έδωσα το μίσος μου σε κάποιον κι αυτός μου γύρισε πίσω ένα χαμόγελο