“Schat, ik weet het is zwaar
Je weet dat ik aan het jagen ben voor die Swarovski diadeem in m’n haar
Je weet dat ik wil stunten met designer op de hoek
Dat ze zeggen “ey, Donnie komt designer tot de ooghoek”
Dat ze niets meer weten van ons, dat we gewoon twee voetbalvrouwen zijn
Gewoon geen gène hebben, maar wel gewoon, ja, weetje, gewoon het geld kan vloeien
En wat kan ons het boeien wat een ander denkt, zolang de barman maar Dom Perignon schenkt, snap je, ja (hahaha)
Want ik ben gewoon aan het jagen voor die bankstel, en dan praat ik niet over het meubilair
Maar dan praat ik over die bankstel in de nek van die bontkraag van Moncler, snap je
Ik wil uiteindelijk gewoon alles hebben, en ik weet dat het soms zwaar valt op de maag als een hele dag niet eten en dan gewoon twee biefstukken opeten, snap je
Dat het zwaar valt, dat je d’r zuur van krijgt, dat je bij jezelf denkt van “is dit wel nodig?””