Biz düzen ki yok olmuş, gelen gideni unutmuş, namussuzu korumuş
İyi niyetler suistimal, kurutulmuş umutlar
Kinle sıvanmış gerçek
Ön planda kurgular, dört tarafında pislik
Yetim kalır saf duygular
Ademoğlu artık sıfır
Önüne gelene boyun eğmek
Her gülene güvenmek, bağımlılık olmuş
Yere düşeni sömürene, yardım isteyeni öldürene, madalya vurulmuş
Kahpe oturmuş tahta, ve bir kez daha hakikat
Tapınaktan kovulmuş
Bilge geçinen susmuş, bilenlerse susturulmuş
Merhameti ara bul, çöldе su gibi, ruhda öz gibi
Belgisiz cahiliz
Sırta saplanan o samimi bıçağı, göremez ki gözlеrimiz
Her birimiz leş yiyicilerin sofrasında
Afiyetle adiliğe...
Adiliğe mezeyiz


Sefilliğe tutsak, benliğinden uzak, kişilikler çatışmada
Gülen yüzler tuzak
Sözde adam edilenler sıfatına ters (ters)
Tarihine yakışmadı halkını karalamak
Yardım eli yalandı, zaman geçti takmadı
Toplum açmadı gözünü, özünüyse salladı
Kimisinin alkış tutmaktan avucu patladı
Kimi de düzenin sadece şöhretini kavradı
Kalmadı, yeryüzünde saygı ve bağlılık
Sadık [?] fakirlik zengine zaten düşmandık
Sözüm ona insandık, yaşamaya çalıştık
Koyduk artık kuralları, biz de böyle kraldık
Saydık herkesi sayılmasakta
Derde boyansak da
Neyin ne olduğunu [?]
Biz bittik
[?] mahkum, firar eder
[?] ölümü [?] eder
Bir yerde de haklı belki
Yaşamı boş adam ziyan eder
Yersiz korkuların ve kaçmış uykuların, sebebi ölüm olunca
Anlamı yok bu duyguların
Soluğu kesilmiş, kumlar ve umutlar
Bir dakika aman vermeyen bu kara bulutlar
Her köşesi şehit kanı kokan bu Türk vatanı
Nereye kadar barındırır vatan satanı ?
Karlı buzlu yollar, nimete muhtaç kullar
Kesilirken soluklar, sömürgede ruhlar
Sömürene takdir ve bu da hakikattir
Biz düzen ki yok olmuş, ölmeyi gerektirir
Batağa itilen gençler, umudu kesmişler
Çok yardım beklemişler, ama artık bitmişler...