[Verse]
Ακόμα γυρίζω λιώμα ένα με το χώμα
Ακόμα ίδιο του ηλιοβασιλέματος το χρώμα
Ακόμα ο εγκέφαλος μου σε κώμα, τα όνειρα μου στη βρωμα
'Κόμα οι σκέψεις λένε τόσα όσα δεν μπορεί το στόμα
Θολές εικόνες από κάποια εκδρομή παλιά
Κάποιου φίλου η αγκαλιά, συζητήσεις στα σκαλιά
'Κόμα στο προαύλιο ακούω τη φωνή σου
Ακόμα με μισούν οι γονείς σου
Ακόμα χαμογελαστός σε όσα με πονάνε
Ακόμα ζω για να κανω ανθρώπους να χαμογελάνε
Ακόμα ντύνομαι όπως να 'ναι και αράζω όπου να 'ναι
Και πάντα έτσι θα 'μαι, όσα χρόνια και αν περνάνε
Ακόμα αλητεία στην πλατεία
Ακόμα στην δουλειά τον επαγγελματία, για μια χιλιετία
Ακόμα χωρίς αιτία κάποιοι γίνονται κακοί τους είχα πει αν ψαξουν να με βρουν θα είμαι εκεί

Ακόμα ο Χρήστος της πόρτας της διπλανής
Ακόμα κάποιος που αισθάνεται κανείς
Ακομα δεν με νοιαζει αν συμφωνείς η διαφωνείς
Γιατί ειμαι ένας απλός ιδιοκτήτης μιας φωνής
Ακόμα μοναχικός, ακόμα κλειστός
Ακόμα αντίθετος στο κάθε καθεστώς
Ακόμα ταπεινός, ακόμα σιωπηλός
Ακόμα η καρδιά μου σπάει όπως ο πηλός
Ακόμα στίχος στα τετράδια ανήσυχος τα βράδια
Ακόμα ψάχνω ανθρωπιά σε ανθρωπάκια άδεια
Ακόμα εχω σημάδια από όσους δεν εμπόδισα
Όταν με πολέμησαν κι έτσι ορθοπόδησα
Ακόμα μένω σε ενα φτωχικό ισόγειο
Ακόμα χάνομαι σε κάθε δρομολόγιο
Ακόμα φτάνω στο απόγειο και ακόμα
Γίνομαι ένα με το χώμα
Ακόμα ένα ζόμπι με φωνή απ' τη γενιά μου
Ακόμα πάνω απ' όλα εχω την οικογένειά μου
Ακόμα βγαίνω μόνος μου και πίνω στην υγειά μου
Ακόμα δεν πουλάω τόσο φθηνά την μαγκιά μου
Ακόμα κατά του φαίνεσθαι και ας το σιχαίνεστε
Ακόμα γιορτάζω κάθε μέρα να με χαίρεστε
Ακόμα δεν ντράπηκα και να μην ντρέπεστε
Και δεν με νοιάζει αν με φοβάστε ή αν με σέβεστε

Ακόμα ψάχνω άτομα που να αγαπάν τον Χρήστο
Ακόμα ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω
Ακόμα σβήνω αριθμούς από ανθρώπους που δεν άξιζαν
Ακόμα απευθύνομαι μόνο σε αυτούς που τα ζησαν
Ακόμα γυρνάω την πλάτη μου σ' όσους μιλάνε
Πίσω απ' την πλάτη μου γιατί αυτή αξίζει να κοιτάνε
Ακόμα αντιλαμβάνομαι όσους μου χαμογελάνε
Ψεύτικα, που πήγαν όσα ονειρεύτηκα;