Δε μας αισθάνεται κανείς
Χαλάμε τη ροπή της μηχανής
Δεν άφησα το νου μου να πνιγεί
Δεν πίστεψα κανένα
Μεγάλωσα νωρίς
Πατούσα δυο γραμμές και γάμαγα για δεκατρείς
Παντού κενό, μετά σιωπή
Νεκροί παρακαλάτε γι' αποθέματα ζωής
Εμείς επιστροφή σ' ένα κόσμο χωρίς ντροπή
Να βρω ποιος είμαι 'γω, ποιος είσαι 'συ
Να δω πιο καθαρά, να δεις εσύ
Η πόλη μου είν' απόλυτη
Οι δρόμοι αχόρταγοι
Η γνώμη μου είν' αόρατη
Κι οι νόμοι ανώμαλοι
Κοιτάζω απ' την ακρόπολη
Πενθώ μα ζω πολύ
Μέχρι να βρω το θάνατο σα να 'χω αποστολή
Το σύστημα δουλεύει για εκείνους που τα βρήκαν έτοιμα
Για πουλημένους
Στην περιφέρεια τα χρήματα είναι ο σατανάς
Τ' όπλο στα χέρια μας
Μ' αυτό για να σκοτώσει εμάς
Μέσω της σκέψης μας χτυπάει στην αποξένωση
Στην απομόνωση
Στην κατανάλωση μπροστά στην τηλεόραση
Σα μηχανές φυλακισμένες σε μια ζώνη γκρι
Πουλάς αυτό που σ' έκανε μοναδικό γι' αγάπης ψίχουλα ή ζωής
Κι από τους γύρω σου αναγνώριση
Πέρασα το τεστ ανασαίνοντας
Ανέβηκα σε κορυφές αλλά πέφτοντας
Ενώ μισώ τη γη
Χώμα όταν θα γίνω, το φως που θα ανθεί να σ' οδηγεί
Πουτάνα πέρασα το τεστ ανασαίνοντας
Μου 'λεγες να βρω τον εαυτό μου
Μα βρήκα τον κακό
Αναμένοντας
Αποκαλύπτω
Εσείς στον ύπνο ζητάτε πέντε λεπτά ακόμα
Γιατί το όνειρό σας λήγω

Χτυπώ στα μάτια
Θυμίζω εμένα
Νικάμε αυτόματα
Γυρίζω από δέκα φεγγάρια
Βάζω ταφόπλακα
Απότομα κι οριστικά
Απλά κι απόλυτα
Πυροβολώ σε κάθε πλευρά
Λες και μισώ τυφλά
Το αργώ μα θα μπω τελικά
Και αν το δω σφαιρικά
Μιλά κι ενοχλώ γενικά
Μετά μισώ διπλά
Παιδιά που γεννιέστε νεκρά
Δε θ' ανεβείτε πουθενά με καμμένα φτερά
Και λόγια ατροφικά
Βρήκα τη φωνή μου, πάλι γύρισα
Σηκώθηκα στο τέλος της μάχης και πανηγύρισα
Στην πυραμίδα που κλείσανε τη βασίλισσα
Και μόνο που τότε γεννήθηκα την πόλη απείλησα

Οπλοφορώ και ταξιδεύω
Σημαίνει πως στο δρόμο που πατάω καταστρέφω
Αιφνίδιος ο θάνατος, στα χαμηλά δεν πέφτω
Μόνο μιλάτε πλέον, το θάνατο παραγγέλνω
Από τα λάθη μου ανατέλλω
Άνοιξε το μυαλό μου διάβολε και πείραξε το
Και θα γυρίσω την πλοκή σαν τον πλανήτη
Μα την πύλη που έχω ανοίξει μάλλον περπατήσαν λίγοι