[Verse 1: Rio]
Μέσα μου πάγωσαν όλα μετά, είπα θα φύγω να νιώσεις καλά
Μ' άφησες μόνο να πέφτω για πάντα, εσύ που θα ήσουνα κοντά
Είμαι ψηλά, όσο ψηλά, δεν την ακούω όσο μου μιλάει
Τη γύρα της κάνει παντού και στο τέλος, τη νύχτα σ' εμένα γυρνάει
Για 'μένα δε λέει πολλά, μα από μέσα της ξέρω, για 'μένα πονάει
Μου λέει «Θα πέσεις μαζί μου», γι' αυτό και το χέρι σφιχτά μου κρατάει
Μου λέει «Θα πέσεις μαζί μου» για να 'χω έναν ώμο να γείρω στο πλάι
(...)
Μαζί σ' έναν κόσμο παράλογο και στην καρδιά της αγκάθια φοράει
Τα μάτια της έχει δεμένα και πίσω απ' τη μάσκα της χαμογελάει
Κι απλώνει πάνω απ' την πόλη σαν να 'ναι η μόνη που φύλλα πετάει
Θα μείνεις για λίγο μαζί μου, δέκα χειμώνες περάσανε πια
Δέκα χειμώνες που πέρασα μόνος, δέκα χειμώνες χωμένος βαθιά
Δέκα χειμώνες μαχόμουνα δαίμονες, δέκα χειμώνες εδώ μ' ενοχές
Δέκα χειμώνες ο χρόνος σταμάτησε, δέκα χειμώνες μετράμε πληγές

[Chorus: Rio]
Τα βράδια που πονούσα μες στη γη μας πετούσαμε ανάποδα
Τα χάδια που ζητούσα μες στα μάτια μας γίνανε δάκρυα
Τα βράχια μες στη θάλασσα, ξεσπάγανε πάνω μας κύματα
Μα μάθαμε να ζούμε μ' αυτά, γι' αυτό και δε νιώθουμε τίποτα
Η φίλη σου σε ζήλευε, γι' αυτό και σου μίλαγε ανάποδα
Οι άνθρωποι είναι τέρατα, κρύβονται πίσω από ύπουλα βλέμματα
Μπορούσαμε να ζήσουμε τη ζωή μας γεμάτη χαμόγελα
Μα διάλεξες να φύγεις και να γυρίσουμε πίσω στα δύσκολα
[Verse 2: Mani]
Για 'σένα πετούσα σε Γη κι ουρανό κι όταν σ' έβρισκα λίγο, χανούσουνα πάλι
Δεν περνάει ούτε μια μέρα να μη σε σκεφτώ, μα τη νύχτα γυρίζω στη βάση
Κι είναι κόσμος τους τόσο κενός ώστε μέσα σ' αυτόν ήχος δεν ταξιδεύει
Τις κραυγές δεν ακούει κανείς, αλλά πάλι καλά έχει οθόνες και βλέπει
Το μοντέλο του ανθρώπου που δεν έχει πίστη και δεν αγαπάει κι αν πρέπει
Τότε να γίνει με βάση το εισόδημα και τα κανάλια που παίζει
Ξαπλώνω με πλάτη στην πόρτα, φωνές πίσω, μα δε γυρίζω κεφάλι
Κάθε μέρα πεθαίνω ξανά και ξανά, μα τη νύχτα γυρίζω και πάλι
Ενώ σπάγαμε σώμα στη μάχη, τα φίδια κοιτούσαν να κάνουν καριέρα
Όταν έπεφτα κι έπρεπε να σηκωθώ, πάντα σκεφτόμουνα εσένα
Και θα μείνω για λίγο, μέχρι να νιώσω βαθιά μου πως έφυγε ο κίνδυνος
Σε μια πόλη που βρέχει από τότε που γύρισα, λες και το κάναμε σύμβολο
Κι αν έρθει χειμώνας μετά, την άνοιξη ανθίζουν λουλούδια
Καλώς ή κακώς, χρόνος δε σταματά μέχρι να σβήσω κοντά σου
Καθώς επιστρέφω στη Γη κι ενώ τίποτα δεν είναι όπως ήτανε τότε
Αυτήν τη φορά δε θα μείνω πολύ, μα θα σβήσω τα λάθη μου απόψε

[Chorus: Rio]
Τα βράδια που πονούσα μες στη γη μας πετούσαμε ανάποδα
Τα χάδια που ζητούσα μες στα μάτια μας γίνανε δάκρυα
Τα βράχια μες στη θάλασσα, ξεσπάγανε πάνω μας κύματα
Μα μάθαμε να ζούμε μ' αυτά, γι' αυτό και δε νιώθουμε τίποτα
Η φίλη σου σε ζήλευε, γι' αυτό και σου μίλαγε ανάποδα
Οι άνθρωποι είναι τέρατα, κρύβονται πίσω από ύπουλα βλέμματα
Μπορούσαμε να ζήσουμε τη ζωή μας γεμάτη χαμόγελα
Μα διάλεξες να φύγεις και να γυρίσουμε πίσω στα δύσκολα
[Outro: Scratches by DJ Mode]