[Verse 1: Rio]
Εγώ κι εσύ δε θα κολλούσαμε στη Γη για πάντα
Τόσο μου λείπεις και δε βλέπω καλά μες στην κάπνα
Θεοί και δαίμονες μαζί να μου τρώνε τη σάρκα
Να 'σουνα λίγο πιο κοντά να το φτάναμε στα άκρα
Βγήκα και σ' έψαχνα παντού, μ' οδηγούσανε τ’ άστρα
Κι αν χαθήκα μες στα στενά κι από άμυνα θα 'ταν
Κι ενώ η πόλη μου πεθαίνει, θυμάμαι τα πάντα
Ακόμα γράφουμε βαθιά, μα δε βγαίνουμε κάρτα
Εσύ στη φυλακή μου, εγώ μεσα στο κελί μου
Ήταν δύσκολα, φοβόμουν που δε σ' είχα δίπλα
Και κάθε νύχτα που περνούσε και δεν ήσουνα μαζί μου
Ήτανε τόσο μούφα, δε με χωρούσε όλη η Αθήνα
Μιλάμε απόλυτα, καμιά φορά καίγομαι στα υπόλοιπα
Τον θάνατο κοιτάμε απ' την άκρη της πόλης μας (πόλης μας)
Και γύρω σύννεφα και όλα σκοτεινά (σκοτεινά), mhm

[Verse 2: Mani]
Θα σκάψω την ομίχλη μετά για να δω τι γίνεται
Και φύσηξε τα σύννεφα τότε να δω τι κρύβεται
Στα πρώτα βήματα, οι δρόμοι μας χωρίστηκανε
Κι η πόλη καταστράφηκε πίσω κι εκγλωβιστήκαμε
Ίσως μπορούσαμε μαζί να περπατήσουμε
Μα φαίνεται σκεφτόμασταν πολύ και κουραστήκαμε
Μα κάτι νύχτες που στην πόλη κατεβαίνω, σε θυμάμαι
Όπως θυμάμαι φίλους που χαθήκανε
Άνεμος φύσηξε μετά κι όνειρα σήκωσε
Πήγες να πέσεις στο φως μα απ' τη γη κρατήθηκες
Πετούσαμε στο κενό σαν Ήλιου ακτίνες
Μα παράλληλα, γι’ αυτό και μαζί μου δε συναντήθηκες
Ψήνομαι στον πυρετό, το φως με νίκησε
Μα βγήκα τελικά απ' τον βυθό και πίσω γύρισες
Μπορώ να δω την αλήθεια που δεν προτίμησες
Γιατί καθώς την αντιμετώπισες, νεύρο χτύπησε
[Outro: Scratches by DJ Mode]