Sedet ad fenestram, senex
Dies ad temporem festinavit
Per mentem eius flumen verborum fluet
Quae non poetam suam inveniunt
In lava vultus anterioris cedunt
Mortui amici paulisper morantur
Et oculi eius videntur excitari
Cum umbrae conveniant ad eum

Per Herdísarvicem sectus alum sedet
Privatus potestatis solus singularisque
In Herdísarvice auditur adplausus
Adplausus cum obscurum fit

Meminit plurimas dulces victorias
Cum telis ad dеpopulandum navigavisset
Tela quae caraе superbiae eius erant
Iam diu condita atque perdita videntur

Et nox obiit legendo mentis
Via ad pectorem sine amaritudine est
Tenebrā sedet et nihil luget
Quod ipse viam optavit

Per Herdísarvicem sectus alum sedet
Privatus potestatis solus singularisque
In Herdísarvice auditur adplausus
Adplausus cum obscurum fit
Dies novus occidit manu caelis
Convalle tenebri umbraculum nanciscuntur
Sedet ad fenestram senex
Cum felicitatis rotā dimidiā

Per Herdísarvicem sectus alum sedet
Privatus potestatis solus singularisque
In Herdísarvice auditur adplausus
Adplausus cum obscurum fit