[Verse 1]
Âdem ve Havva’dan beri huzur bulamadı insan eli
Kara kanatlı düşmüş melekler
İnfaz memurunda kelepçe
Katledilen kadınların kanıyla büyüyen ölüm ağacı
Fark etmez artık solcu ya da sağcı
Nefes almaktır tek başarı
Korkudan korkmanın paradoksu
Gizemli intiharların bandosu
Yosun tutan cesetlerin kokusu
Şeytanın kanatlarıyla gelen Hezârfen
Vapurda görünmeyen yolcularla gezmek
Saplantılı aşkla arada düş ve gerçek
Oyuncak bebeğe can veren eller

[Chorus]
Ey İstanbul, kеndini tanı
Ey İstanbul, kolla arkanı
Ey İstanbul, karanlıkla istila
Ey İstanbul, kararlılık hayatsa
Ey İstanbul, kim olduğunu bilmiyo'sun
Ey İstanbul, gölgede pelеrinim
Ey İstanbul, mezar ve inşaat yeri
Dark İstanbul

[Verse 2]
Yarattığımız gerçeklerden kaçamaz olduk
Soldu çiçek gibi ufkumda yokluk
Açlık ve tokluk, somut ve soyut
Hepsi çöktü üstümüze, gözler donuk
Kız kulesinde ayin var
İç parçalayan çığlıklar
Kayıp ruhlarla dolu Yedi Tepe
Bakkaldan manava her yer dehşet
İblislere meydan okuyan yılan başlı Medusa
Taşa döner umudum, yandı kül oldu bir bakışıyla
Cadılarla cenk eder beynim, delik deşik, eşikten atla (hop)
Şizofren tapınaktan mezar sohbeti ile geldi atılan kemik, yallah
Toprak Ana'nın rahminden fışkıran döllenmiş sular
Dark İstanbul’un tüm kılcal damarlarında gezer, uyan
Kıyamet Günü istilası, kapında nacak
Vakit doldu, içten ölüyüm zombi gibi karşında
[Chorus]
Ey İstanbul, yeah, kendini tanı
Ey İstanbul, kolla arkanı
Ey İstanbul, karanlıkla istila
Ey İstanbul, kararlılık hayatsa
Ey İstanbul, kim olduğunu bilmiyo'sun
Ey İstanbul, gölgede pelerinim
Ey İstanbul, mezar ve inşaat yeri
Dark İstanbul