[Intro: Ray Fuego & Typhoon]
Dus ik hoorde die poku, die young boy...
Letterlijk die young boy in mezelf, waarmee ik nog steeds struggle
Misschien niet per sé met dezelfde shit waarmee ik struggle
Maar ik weet wel dat er nog dingen zijn in mijn libi die afspelen
Waarmee ik nog moeite heb om te channelen
Zo van: Yo, ik weet niet per sé hoe ik met dit om moet gaan
Omdat niemand me dit heeft geleerd
Ik weet dat er heel veel young boys om me heen zijn die nog strugglen
Met diе shit waar ik mezelf wel ovеrheen kon zetten, jeweettoch?

Dus ik luisterde die shit niet alleen als mezelf, maar ik tapte in
Op een bepaalde frequency waar ik gewoon wist van:
Ik ben niet de enige young boy die nadenkt over deze shit, elke dag
En ermee bezig is om bepaalde trauma's te breken, man
Dit is generational shit, je weet toch
Dit is generational shit

[Verse: Ray Fuego]
Schuw en bang, houden van - het was vreemd voor me
Ik mag proeven van elke klank en wou meer horen
Staand slapen, bel mijn vader voor zijn woorden
Hij kent de patronen, nachtmerries en dagdromen
De slijtage, lange nachten die thuiskomen
Ben de liefde niet vreemd, dat was niet het probleem
De portiek, het portaal, paste niet in het frame
Broek was te strak, te zwart voor de stad
Een homage naar de tijd
Van mijn eerste tatoeage, dealers in de garage
Ik stak mijn cali op, negende etage
Planga op, poseren in mijn eigen etalage
Trammelant, een hoop stennis en ravage
Ik had een korte lont, nooit geleerd om te praten
Libi is een rekensom - homie, ik ontrafel
Schrijf dit zodat mijn zoontje mijn fouten niet hoeft te maken